بزرگنمايي:

پیام سپاهان - نتایج یک پژوهش در مورد ارزیابی روند بیابان‌زایی بر شاخص‌های اقتصادی- اجتماعی حاکی از این است که بیابان‌زایی از طریق کاهش تعداد دام، کاهش سطح زیرکشت زمین‌های کشاورزی آبی و درنهایت با کاهش درآمد کل سالانه دامداران بر روی وضعیت اقتصاد دامداران تأثیر ویژه‌ای دارد.
به گزارش ایسنا-منطقه اصفهان، حمیدرضا طاهرزاده دانشجوی کارشناسی ارشد رشته فنی مهندسی در دانشگاه کاشان در پایان نامه خود به "بررسی اثرات پدیده بیابان‌زایی بر شاخص‌های اقتصادی-اجتماعی با تکیه بر معیار آب و اقلیم (مطالعه موردی: کاشان و آران و بیدگل)" پرداخت. 
این روزها، پدیده بیابان‌زایی به‌عنوان یکی از بارزترین وجوه تخریب محیط‌ زیست و انهدام منابع طبیعی در جهان مطرح است. بیابان‌زایی اثرات بسیار وسیع و گسترده اکولوژیکی، اجتماعی، اقتصادی و زیست‌محیطی به‌ویژه فقر و تخریب منابع را به‌دنبال دارد. 
این تحقیق با هدف ارزیابی شدت بیابان‌زایی با تأکید بر معیار آب و اقلیم و تأثیر آن بر شاخص‌های اقتصادی- اجتماعی در اراضی خشک انجام گرفت. تاکنون شدت بیابان‌زایی در موقعیت‌های مکانی و دوره های زمانی مختلف و با روش‌های علمی و تجربی متفاوت مورد بررسی قرار گرفته، اما بررسی اثر بیابان‌زایی بر روی عوامل اقتصادی و اجتماعی کمتر مورد توجه قرار گرفته است.
در این پژوهش، آمار و اطلاعات به‌دست آمده شامل دو سری اطلاعات، مربوط به داده‌های شاخص‌ها و معیارهای ارزیابی شدت بیابان‌زایی شامل اقلیم (شاخص میزان بارش، شاخص خشکی ترانسو، شاخص تداوم خشکسالی و شاخص بارش استاندارد) و آب (کمیت و کیفیت آب) با استفاده از مدل IMDPA، برای تعیین شدت بیابان‌زایی مناطق استفاده شده است و اطلاعات مورد نیاز برای تعیین و بررسی مسائل اقتصادی-اجتماعی شامل خصوصیات اقتصادی-اجتماعی مناطق مورد مطالعه از لحاظ جمعیت، میزان سواد، وضعیت اشتغال و ... به‌دست آمده از آمار سازمان‌های مربوطه و تکمیل پرسشنامه‌ها بدست آمده است.
نتایج حاکی از این است که مهم‌ترین عوامل بیابان‌زایی در منطقه شامل برداشت بی‌رویه از منابع آب زیرزمینی، بارندگی کم و تبخیر شدید، در نتیجه کمبود منابع آبی را به دنبال دارد و مجموع شدت وضعیت فعلی بیابان‌زایی با استفاده از مدل ایرانی ارزیابی پتانسیل برای کل منطقه بر اساس دو معیار آب و اقلیم امتیاز «شدید» تعیین شده است.
بیابان‌زایی از طریق کاهش تعداد دام، کاهش سطح زیرکشت زمین‌های کشاورزی آبی و در نهایت با کاهش درآمد کل سالانه دامداران بر روی وضعیت اقتصاد دامداران تأثیر ویژه‌ای داشته است و این تاثیر در مناطق فراخشک بیشتر از خشک و نیمه خشک است. شاید تنها راه حل اجتماعی، آگاهی عمومی نسبت به پدیده بیابان‌زایی، مهاجرت، شهرنشینی و همچنین، تقویت عملکردهای بازدارنده و علاج بخشی از سوی مسئولان و اولیای امور ملی و منطقه‌ای برای رفع مشکلات وسیع انسانی است. با کمی دقت در نتایج و توجه به تغییر شرایط منطقه با هشداری روبه‌رو هستیم که در صورت عدم توقف روند کنونی بهره‌برداری و استفاده بیش از حد و عدم انجام اقدامات اصلاحی، احیایی و مدیریتی در آینده نزدیک، شاهد وقوع شرایط بحرانی انسانی و طبیعی در منطقه خواهیم بود.
به گزارش ایسنا، این پایان نامه با راهنمایی دکتر فاطمه پناهی در دانشگاه کاشان دفاع شد. 
کد خبرنگار:13037
انتهای پیام