بزرگنمايي:

پیام سپاهان - به گفته یک جامعه‌شناس ورزشی، در کشور ما باشگاه‌ها وظیفه میزبانی از هواداران خود را به جا نمی‌آورند و حتی امنیت و آسایش را برای آنها فراهم نمی‌کنند. گاهی تیم‌ها خودشان هم مهمان هستند و نمی‌توانند سیاست‌های خاص خود را در ورزشگاه‌ها اجرا کنند، آن‌ها حتی نقشی در بلیت فروشی ندارند.
داروین صبوری در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا-منطقه اصفهان، اظهار کرد: اگر هوادار دارای شرایط عادی و بهنجار باشد، زمانی در شرایطی قرار می‌گیرد که در آن بازرسی بدنی و ادبیات صحبت کردن به شیوه‌ای نامناسب وجود دارد، در این شرایط به شأن و شخصیت او توهین شده و فرد حق دارد که از خود رفتار بهنجار بروز ندهد.
این کارشناس جامعه شناسی ورزش، افزود: تصور کنید شرایطی را که نیازهای اولیه شخص درآن رفع نمی‌شود، جایگاه نشستن وضعیت خوبی ندارد و همچنین خستگی هوادار را هم باید به این موارد افزود؛ در این صورت می‌بینیم که رفتار خشونت آمیز افراد کاملاً طبیعی است و هوادار باید اعتراض خود را به این شرایط به طریقی نشان دهد.
نهادِ ورزش باید مستقل باشد
صبوری تاکید کرد: محیطی که به صورت کاملاً مردانه در می‌آید ناخودآگاه به سمت یک محیط فاقد آداب سوق پیدا می‌کند، اما اگر در یک محیط بانویی حضور داشته باشد، افراد سعی می‌کنند شأن محیط را رعایت کنند. 
وی خطرنشان کرد: نهادها در ورزش وارد می‌شوند، در آن دخالت می‌کنند و سپس خارج می‌شوند آن‌ها به ورزش به دنبال مکانی امن برای نمایش و تقویت خودشان نگاه می‌کنند و زمانی که این شرایط ادامه یابد اتفاقی عجیب در آن رخ می‌دهند؛ همانند این مسئله که بانوان می‌توانند در دیگر سالن‌های ورزشی وارد شوند و تنها در ورزشگاه فوتبال این اجازه را ندارند.
صبوری اضافه کرد: لیدرهای فوتبال نقش و کارکرد خودشان را به درستی انجام می‌دهند، گاهی شاهد هستیم که مردم عصبانی را آرام می‌کنند. اینکه همه هیجان و رفتار و شعارهای هواداران به سمت یا به نفع چه کسی باشد در دست لیدر قرار دارد. خاستگاه اجتماعی در تیم‌ها کاملاً مشخص است و آن‌ها سیاست‌های باشگاه را گاهی می‌توانند تغییر یا شکل دهند.

نشان ضعف فرهنگی در تغییر نکردن وزن و ریتم شعارها
وی ادامه داد: شعارها از لحاظ موسیقی بر وزن یا قالب یا به عبارتی در وزن یک سرود هستند. این شعارها حدود 50 یا 60 سال است که تغییر نکرده و ثابت است. قدیمی بودن شعارها نشان از تهی بودن و عدم متخصص فرهنگی در این نهاد است، کاری که باید انجام شود مسئولیت‌های اجتماعی است که به اشتباه و غلط از آن به کار فرهنگی تعبیر می‌شود، در حالی که باید کارهای اجتماعی انجام شود. در باشگاه‌ها متخصص اجتماعی و فرهنگی وجود ندارد.
وی افزود: کار فرهنگی یعنی، ما این ادبیاتی را که در مقابل تیمی که نماینده یک قوم خاص است چگونه حرف بزنیم و چگونه رفتار کنیم را یاد بگیریم. متخصص فرهنگی باید در باشگاه حضور داشته باشد که فرهنگ را بشناسد و کار مردم شناسی انجام دهد.
هواداران ما شناسنامه هواداری ندارند
صبوری گفت: در حال حاضر در کشورهای دیگر مشاهده می‌شود که باشگاه‌های ورزشی برای هواداران خود که به دفعات مکرر به ورزشگاه می‌آیند شناسنامه هواداری تهیه می‌کنند و در صورتی که هوادار رفتار معقول از خود نشان دهد می‌تواند صندلی‌های جلو را برای خود تصاحب کند. در این کشورها کافی است که رفتار غیرمنطقی و نامعقول از خود نشان دهد در این صورت صندلی ردیف جلو خود را از دست خواهد داد و ماهها از تماشای مسابقه در ورزشگاه محروم می‌شود. در ورزشگاه‌های ما چنین سازو کاری مشاهده نمی‌شود چرا که ما دارای یک حیات توده‌ای هستیم. تا زمانی که برای هواداران سابقه‌ای ثبت نشود آن‌ها ناشناس باقی بمانند، نمی‌توان از آنها انتظار رفتار بهنجار داشت.
وی ادامه داد: همچنین ما می دانیم که این تماشاگر در کشور ماست و دارای شرایط اقتصادی، خانوادگی، فردی و اجتماعی خاص و مشکلات مربوط به آن است که همه اینها باعث مشاهده فردی است که خود را دارای یک توان و ظرفیتی می‌داند که می‌تواند برای چند ساعت در ورزشگاه از آن مسائل بیرونی و خارجی رها کند و تنها کمی حس آزادی به دست آورد.

این کارشناس ورزشی اظهار کرد: به نظر من باشگاه‌های ما در حقیقت خواهان برچیده شدن و از بین رفتن این رفتارهای خشونت آمیز و شعارها نیستند. آن‌ها از این وضعیت در جهت اهداف خودشان سود می‌برند. این مسئله از رفتار مسئولان خودمان مشخص است مثلاً مربی باشگاهی که با رفتار و اعمال خود سعی در تحریک هواداران تیمش دارد و خواهان اغتشاش بر علیه داور یا سرمربی تیم مقابل و ماهی گرفتن از این آب گل آلود است.
وی خاطرنشان کرد: جریان فوتبال را نباید سیاسی کرد، برای مثال هنگامی که گزارشگر برای تیم عربستان آرزوی باخت و حذف شدن می‌کند، اشتباه کرده است. رسانهٔ ما وقتی اینگونه عملی می کند چگونه می‌تواند از کنشگر خود انتظار داشته باشد که در بازی مقابل عربستان یا دیگر کشورها خویشتن‌دار باشد و رفتار معقول و از خود نشان دهد.
این جامعه شناس ورزشی اظهار کرد: ما فقط کنشگر را مقصر بروز این مشکلات می‌دانیم. مسئله این است که باید تعارفات را کنار گذاشت و از گزارشگر پرسید که طبق کدام آمار و اطلاعات این جمله را «که ما بهترین تماشاگران فوتبال را داریم» تکرار می‌کنید؟ هنگامی که این دروغ را به خودمان می گوییم بعد از آن مجبور به ساختن دروغ دوم به نام تماشاگرنما می‌شویم و به همین ترتیب دروغ‌های بعدی هم ساخته می‌شوند. برای فرار از واقعیت اجتماعی و مختصات دردناک خود بر مختصات اجتماعی جهان تا ابد به خودمان و دیگران دروغ می‌گوییم. باید این واقعیت را بگوییم که هر رفتاری که از طرف کنشگر مشاهده می‌شود کاملاً در شأن ماست و هر کسی می‌گوید این رفتار درشان ما نیست دروغ محض گفته است.
وی تصریح کرد: اگر می‌خواهیم جامعه جدید برای خود ایجاد کنیم باید از نو شروع کنیم، باید همه نهادها و در رأس آن‌ها آموزش و پرورش همت کنند و برای تولید انسان آینده به روش دیگری تلاش کنند؛ انسانی که عاشق آینده و دیگری و جهان دیگر باشد،.نمی‌توانیم با تحقیر کردن و برچسب زدن به کنشگر اجتماعی انتظار رفتار اجتماعی و منطقی و معقول داشته باشیم در حالی که خودمان باعث ایجاد این شرایط هستیم.
انتهای پیام