بزرگنمايي:

پیام سپاهان - تکنیک آبرنگ، یکی از هنرهای اصیل اصفهان است که اگرچه توانسته بر سایر هنرهای تجسمی، تأثیرات نهان خود را بگذارد اما این امتیاز باعث نشده که از تهدیدها در امان باشد.
به گزارش خبرنگار ایسنا-منطقه اصفهان، در شهری که مدرن شدنش هر روز، چنگی بر روح خسته می‌زند، به دنبال جایی برای آرامش، قدم به گالری نقش قلم می‌گذارم. گالری‌ای که میزبان برپایی نمایشگاهی به نام «اسپاتنا» با آثاری از 10 استاد به نام تکینک آبرنگ اصفهان است.
رنگ سفید قاب‌ها و رنگ‌بندی شاد مناظر تابلوها، ازدحام تماشاکنندگان را از خاطر می‌برد. اینجا ظرافت آبرنگ با تو حرف می‌زند، با قاب‌هایی که هر یک قصه ناگفته‌ای از زندگی یک استاد دارند.

آبرنگ، هنری لوکس است
پارسا پاینده ، خالق تابلوی «کلاغ سیاه‌وسفید»، قصه خود را این‌گونه برایم شرح می‌دهد: از سال 1376 فعالیت هنری خودم را در زمینه هنرهای تجسمی نزد برادرم، سروش پاینده، آغاز کردم و تا سال 1390 نزد اساتیدی چون آتش‌زاد و خرمی نژاد به این کار ادامه دادم. فکر می‌کنم فعالیت در تکنیک آبرنگ یک فعالیت لوکس است به این معنی که فرد برای فراگیری این هنر و خلق اثر باید هزینه بالایی را متقبل شود.
این استاد تکنیک آبرنگ تصریح می‌کند: کسی که قصد فراگیری این تکنیک را دارد و مایل است به فعالیت در این رشته ادامه دهد باید هزینه کند اما نه‌فقط از مال خود، بلکه از ساعت‌های عمر خود. چراکه حداقل 10 سال زمان می‌برد تا یک هنرجو بتواند اثری موفق خلق کند.
وی ادامه می‌دهد: باوجود بالا بودن هزینه آموزش و مواد اولیه، خوشبختانه مردم از فراگیری این هنر استقبال زیادی می‌کنند و این جای بسی خوشحالی است که باوجود شرایط بد اقتصادی کشور و فشارهای روانی موجود، مردم هنوز به سمت هنر در انواع شاخه‌های آن گرایش دارند.
پاینده با انتقاد از فعالیت برخی از کارگاه‌های نقاشی می‌گوید: کارگاه‌های نقاشی امروز طی یک یا دو ترم می‌خواهند این تکنیک را آموزش بدهند و با این کار به هنر آبرنگ صدمات جبران‌ناپذیری می‌زنند.
او معتقد است که گالری‌های نمایش‌دهنده آثار آبرنگ، نقش بسزایی در روند رشد هنرمند و مخاطب دارند و هنرمند، اگرچه ممکن است در این گالری‌ها، انجام یک کار سفارشی را نیز بپذیرند اما این باعث نمی‌شود که از خلق اثری که از درون خود الهام گرفته‌اند بازبمانند.

دلیل تمایز مکتب آبرنگ اصفهان
این استاد تکنیک آبرنگ تأکید می‌کند: اصفهان سرچشمه مکتب هنر آبرنگ ایران است. در قدیم، مرحوم یرواند، مرحوم سنبات و... در اصفهان در تکنیک آبرنگ کار می‌کردند و کارهای آنان باعث شد که اصفهان به‌عنوان مکتب هنر آبرنگ ایران شناخته شود. علت شهرت آبرنگ اصفهان نیز به دلیل همین مکتب اصفهان است.
پاینده ادامه می‌دهد: مکتب اصفهان را می‌توان در ساز استاد کسایی، در تئاترهای مرحوم ارحام صدر، نوازندگی تار استاد جلیل شهناز و در تکنیک‌های آبرنگ اساتیدی چون سنبات و... مشاهده کرد. این مکتب از فی‌البداهه گویی و شیرین‌زبانی اصفهان در همه شاخه‌ها وام گرفته و دیگر دلیل تمایز آبرنگ اصفهان با سایر شهرها را می‌توان در جمع شدن هنرمندان گرج و ارامنه به دستور شاه‌عباس جست که در شکوفایی هنر اصفهان نقش زیادی داشتند.
کپی از هنر غرب، تهدید جدی آبرنگ
وی با ابراز گلایه اظهار می‌کند: متأسفانه هنوز بعد از گذشت سال‌ها متولیان امر نتوانسته‌اند این ظرفیت بسیارِ آبرنگ اصفهان را به دیگر شهرها و کشورها معرفی کنند و همین امر باعث شده که اکثر هنرمندان این رشته به کپی کارهای اروپایی روی بیاورند. امروز متأسفانه نه‌تنها آبرنگ اصفهان بلکه آبرنگ ایران کارکرد بومی خود را ازدست‌داده و این یک تهدید جدی در حوزه آبرنگ است.
این هنرمند می‌افزاید: باب‌شدن خلق اثر با تکنیک اروپایی در بین اساتید آبرنگ موجب شده که هنرجویان نیز به همین کار رو بیاورند و مدرنیته را در هنر غرب خلاصه کنند. حال‌آنکه هنر مدرن هنری است که زبان و تفکر نو داشته باشد و نوگرایی ما باید در راستای هنر ایرانی به‌ویژه مکتب اصفهان باشد.
مدیر گالری نقش قلم نیز که خود در رشته نگارگری و آبرنگ فعالیت کرده، به خبرنگار ایسنا می‌گوید: وجود اساتیدی چون یرواند و سنبات، باعث ریشه دواندن و نهادینه شدن آبرنگ در اصفهان شده و هنرمندان دیگر نیز هر کدام روشی را پیشه کرده و در آن شهره شده‌اند. آبرنگ اصفهان متمایز از دیگر شهرهاست اما همچون سایر هنرهای تجسمی نیاز به معرفی دارد.
رؤیا صلوتی، با تأکید بر اینکه بخشی از رسالت معرفی ظرفیت آبرنگ بر عهده گالری‌هاست اظهار می‌کند: خوشبختانه گالری‌ها توجه قابل قبولی به هنر آبرنگ دارند و مردم نیز از فراگیری این رشته لطیف و آرامش‌بخش استقبال زیادی می‌کنند اما هزینه بالای مواد اولیه این هنر نیز یکی از مشکلات آن است. 

به دیوار زیبا هم فکر کنید
‎‎وی تصریح می‌کند: بسیاری از استادان آبرنگ از عدم خرید تابلوها و اثراتشان به قیمت واقعی گلایه‌مند هستند و البته این امر فقط مختص به تکنیک آبرنگ هم نیست. به‌طور کل، استقبال مردم از خرید آثار در حد مطلوب نیست و اگرچه گالری‌ها تا حدی در جهت رفع این مشکل قدم برداشته‌اند اما عدم‌حمایت از سوی نهادها و بالا بودن هزینه زندگی از یک‌سو و مشکلات اقتصادی مردم نیز از سوی دیگر موجب شده که اساتید آبرنگ در فروش آثار خود با مشکل مواجه باشند.
‎صلوتی خاطرنشان می‌کند: وقتی فردی به‌عنوان خریدار به گالری مراجعه می‌کند، مایل است تابلو را با یک‌چهارم قیمت واقعی خود خریدارى کند و این امر باعث می‌شود که ذوق هنری خالق اثر جریحه‌دار شود. حداقل خواسته هنرمندان و خالقان آثار تجسمی این است که این فرهنگ در بین مردم جا بیفتد که هزینه‌هایی که برای زیبایی خانه می‌کنند، فقط برای کف و سقف نباشد بلکه به زیبایی دیوارهایشان هم اهمیت دهند.
انتهای پیام