بزرگنمايي:

پیام سپاهان - نمایشگاه «تذکار» که به‌تازگی در گالری گذار گشایش‌یافته، به دنبال بازخوانی ریشه‌های جریان هنر معاصر در اصفهان است.
به گزارش خبرنگار ایسنا-منطقه اصفهان، سال 1914، یکی از مکاتب هنری که در قالب مجموعه‌ای از جریان‌های به‌اصطلاح فرهنگی، در رشته‌های هنر، موسیقی، ادبیات و هنرهای کاربردی شکل گرفت، هنر مدرن یا نوگرا بود. نوگرایی‌ای که از بدو شکل‌گیری خود تاکنون، توانسته در عرصه‌های مختلف و متنوعی چون سیاست، علم، فلسفه، اقتصاد و هنر، در قالب یک فرآیند و جریان تاریخی، تأثیرات قابل‌توجهی داشته باشد. نوگرایی یا مدرن شدن، از اروپا آغاز و باعث شد که سنت‌های هنری کلاسیک این قاره، جای خود را به خلق آثاری بر اساس نوآوری شخصی با استفاده از ابزارهای هنری آن ‌هم با کاربردهای هنری بدهد.
در ایران، هرچند تاریخ دقیق مکتب نوگرایی به‌درستی مشخص نیست ولی عده‌ای شروع آن را در رشته نقاشی، از زمان اواخر دوره صفوی می‌دانند و دلیل این امر را نیز حضور نقاشان اروپایی در دربار صفوی برمی‌شمارند. هرچند در دهه‌های گذشته این نوگرایی مورد نقد بسیاری از افراد قرارگرفته اما درعین‌حال تأثیرات قابل‌توجهی بر هنر ایرانی، به‌ویژه در رشته نقاشی داشته است.
نقاشی ایران، با تأثیرپذیری از این هنر توانسته در قالب فرم و ساختاری تازه، مفهوم جدیدی از هنر را به مخاطبان خود ارائه کند و پای تعداد قابل‌توجهی از بازدیدکنندگان را به نمایشگاه‌ها بکشاند. نمایشگاه «تذکار» که 21 تیرماه در گالری گذرا افتتاح شد نیز از همین سبک هنری استفاده کرده است.
احسان روح‌الامین ، کیوریتور نمایشگاه «تذکار» در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا-منطقه اصفهان، این نمایشگاه را یک کار متفاوت دانست و اظهار کرد: دلیل این متفاوت بودن، این است که مخاطب در آن با نوعی فعالیت هنری روبرو می‌شود که کمتر آن را مشاهده کرده. این نمایشگاه را یک هنرمند ایجاد کرده ولی اجزای آن توسط هنرمندان مختلفی تولید شده است. «تذکار» جزئی از هنر معاصر است که با رویکرد جدید اتمسفر خاصی در کل فضای نمایشگاه آن به‌صورت مکان‌مند شکل‌گرفته که شاید در تقسیم‌بندی رسانه‌های هنری بتوانیم آن را به‌عنوان یک چیدمان (اینستالیشن) معرفی کنیم.
روح‌الامین ادامه داد: این اینستالیشن، اجزای مختلفی دارد و توسط هنرمندان مختلفی که در بازه زمانی دهه شصت در اصفهان کار مشترک انجام داده‌اند، شکل‌گرفته؛ یعنی هر جزء چیدمان از یک سو به‌مثابه یک اثر هنری مستقل از هنرمندی اصفهانی در دهه شصت است و از سوی دیگر به‌مثابه یک اثر تولیدشده در کنار دیگر اجزا مدنظر قرار می‌گیرد.
وی تصریح کرد: این چیدمان توسط علی محبوبی صوفیانی، طراحی، انتخاب، تولید و بازخوانی شده و هدف از آن تذکار یا یادآوری جهانی است که تعدادی از هنرمندان زمانی در آن تجربه زیستی مشترکی داشته‌اند.
روح‌الامین، با بیان اینکه آثار این نمایشگاه تاکنون جایی ارائه نشده، گفت: در این نمایشگاه حدود 133 اثر هنری در کنار یکدیگر به سامان رسیده‌اند و یک اثر هنری واحد را شکل دادند. هر نقاشی با تکنیک خاصی خلق‌شده و بسته به ذائقه و تکنیک هنرمندان، شاهد آثاری با تکنیک‌های رنگ و روغن، آبرنگ، طراحی با زغال، مداد رنگی و... هستیم اما کل فضا، به‌مثابه یک اثر هنری است که بر اساس رسانه‌ای جدید به‌صورت چیدمان شکل‌گرفته است.
نمایشگاه‌گردان «تذکار» در پاسخ به این سؤال که مخاطب این نمایشگاه، عام است یا خاص؟ اظهار کرد: فرقی نمی‌کند این مخاطب خاص باشد یا عام، مهم فضایی است که باید ایجاد شود و هر فرد بتواند با آن ارتباط برقرار کند. ارتباط مخاطب با یک اثر هنری تحت عنوان هرمنوتیک شکل مطرح می‌شود و در لایه‌های مختلفی شکل می‌گیرد. سپس هر فرد با توجه به تجربه زیستی خود با آثار مواجه می‌شود و سرنخی در آن پیدا می‌کند. 
وی افزود: در «تذکار» به دنبال چند مفهوم بودیم که یکی از آن‌ها مفهوم تاریخی هنر در اصفهان و شکل‌گیری روند نوگرایی در این شهر است. در جستجوی زمان شکل‌گیری هنر نوگرا در اصفهان به دهه شصت رسیدیم؛ زمانی که نخستین نهادهای هنری جدید مثل دانشگاه پردیس اصفهان، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان و گالری خصوصی ایران شکل گرفتند و به آموزش هنرمندان و ارائه آثار آن‌ها پرداختند.
روح‌الامین ادامه داد: مفهوم دیگر، بازآفرینی فضای هنرمندان دهه شصت و تذکاری از ریشه‌های هنر معاصر در اصفهان است. این نمایشگاه قصد دارد گردوغبار را از اتفاقات هنری 30 ساله اخیر اصفهان بزداید و آن را با عطر و بویی جدید به مشام مردمان جهان معاصر برساند.
انتهای پیام