واقعه غدیر، اثبات کننده ولایت بلافصل ائمه اطهار(ع)
فرهنگی
بزرگنمايي:
پیام سپاهان - در روز غدیر خم و با اعلام رسمی پیامبر اسلام مبنی بر ولایت یافتن حضرت علی(ع) بر مسلمین، ولایت بلافصل ائمه اطهار(ع) بیش از پیش اثبات شد.
در سال دهم هجری، به دستور الهی، آخرین سفر پیامبر اکرم (ص) به مکه برای تعلیم حج آغاز شد. در این سفر بیش از یکصد و بیست هزار نفر آن حضرت را همراهی کردند که در شرایط آن زمان سابقه نداشت. بلافاصله پس از پایان مراسم حج، اعلام شد همه حجاج از مکه خارج شوند و برای برنامه ای مهم در غدیر خم که کمی قبل از محل جدا شدن کاروان ها بود، حضور یابند. سه روز پس از پایان مراسم حج، سیل جمعیت به سوی غدیر حرکت کردند.
اجتماع عظیم در غدیر
با رسیدن به محل موعود، فرمان توقف از سوی پیامبر (ص) صادر شد و مرکب ها از حرکت ایستادند و مردم پیاده شدند و هر کس جایی برای توقف سه روزه آماده کرد.
به دستور پیامبر (ص)، سلمان و ابوذر و مقداد و عمار زیر چند درخت کهنسال را آماده کردند و روی درختان، پارچه ای به عنوان سایبان قرار دادند. در زیر سایبان، منبری به بلندی قامت پیامبر (ص) از سنگ ها و روانداز شتران ساختند به طوری که حضرت هنگام خطبه بر همه مردم مشرف باشند.
هنگام ظهر، پس از ادای نماز جماعت، پیامبر (ص) بر فراز منبر ایستادند و امیرالمؤمنین علی (ع) را فرا خواندند تا بر فراز منبر در سمت راست حضرت بایستند. قبل از شروع خطابه، حضرت علی(ع) بر فراز منبر یک پله پائین تر در طرف راست آن حضرت ایستاده بودند.
پیامبر اکرم نگاهی به سمت راست و چپ جمعیت کردند و منتظر شدند تا همه مردم در مقابل منبر اجتماع کنند. سپس سخنرانی تاریخی و آخرین خطابه رسمی خود را برای جهانیان آغاز کردند. ایشان فرمودند" باید فرمان مهمی درباره علی بن ابیطالب ابلاغ کنم، و اگر این پیام را نرسانم رسالت الهی را نرسانده ام و ترس از عذاب او دارم. از نکات مهم در سخنرانی حضرت، اشاره به عمومیت ولایت آنان بر همه انسان ها در طول زمان ها و در همه مکان ها و نفوذ کلماتشان در جمیع امور بود، و نیابت تام ائمه (ع) را از خدا و رسول در حلال و حرام و جمیع اختیارات اعلام کردند.
در بخش چهارم خطبه، پیامبر (ص) با دست های خود بازوان امیرالمؤمنین (ع) را گرفتند و دست ایشان را بلند کردند و فرمودند: "من کنت مولاه فهذا علی مولاه، اللهم وال من والاه و عاد من عاداه وانصر من نصره واخذل من خذله"؛ "هر کس من نسبت به او از خودش صاحب اختیارتر بوده ام این علی هم نسبت به او صاحب اختیارتر است. خدایا دوست بدار هر کس علی را دوست بدارد، و دشمن بدار هر کس او را دشمن بدارد، و یاری کن هر کس او را یاری کند، و خوار کن هر کس او را خوار کند".
سپس کمال دین و تمام نعمت را با ولایت ائمه (ع) اعلام فرمودند و بعد از آن خدا و ملائکه و مردم را بر ابلاغ این رسالت شاهد گرفتند و فرمودند هر کس از ولایت ائمه (ع) سر باز زند اعمال نیکش سقوط می کند و در جهنم خواهد بود. بعد از آن شمه ای از فضائل امیرالمؤمنین علی (ع) را متذکر شدند.
ایشان در بخش دیگری از سخنانشان فرمودند شما را به بیعت با خودم و سپس بیعت با علی بن ابیطالب دعوت می کنم. پشتوانه این بیعت آن است که من با خداوند بیعت کرده ام، و علی هم با من بیعت کرده است. پس از این بیعتی که از شما می گیرم از طرف خداوند و بیعت با حق تعالی است. در آخرین مرحله خطابه، بیعت لسانی انجام شد. حضرت با توجه به آن جمعیت انبوه و شرائط غیر عادی زمان و مکان و عدم امکان بیعت با دست برای همه مردم، فرمودند: «خداوند دستور داده تا قبل از بیعت با دست، از زبان های شما اقرار بگیرم.
سپس مطلبی را که می بایست همه مردم به آن اقرار می کردند تعیین کردند که خلاصه آن اطاعت از دوازده امام و عهد و پیمان بر عدم تغییر و تبدیل و بر رساندن پیام غدیر به نسلهای آینده و غایبان از غدیر بود.
بیعت عمومی
پس از اتمام خطابه حضرت محمد(ص)، دو خیمه بر پا شد که در یکی خود آن حضرت و در دیگری امیرالمؤمنین (ع)، جلوس کردند. مردم دسته دسته وارد خیمه حضرت می شدند و پس از بیعت و تبریک، در خیمه امیرالمؤمنین حضور می یافتند و با آن حضرت بیعت می کردند و تبریک می گفتند.
زنان نیز، با قرار دادن ظرف آبی که پرده ای در وسط آن بود بیعت کردند. به این صورت که امیرالمؤمنین (ع) دست خود را در یک سوی پرده داخل آب قرار می دادند و در سوی دیگر زنان دست خود را در آب قرار می دادند. مسئله جالب در این بیعت آن است که کسانی که در غدیر پیش از همه با امیرالمؤمنین بیعت کردند و خود را از دیگران جلو انداختند زودتر از همه بیعت خود را شکستند و پیمان خود را زیر پا گذاشتند.
در تاریخ آمده که خلیفه دوم بعد از بیعت، این کلمات را بر زبان می راند: «افتخار برایت باد، گوارایت باد، ای پسر ابیطالب! خوشا به حالت ای پدر حسن، اکنون مولای من و مولای هر مرد و زن مؤمنی شدهای.
پایان مراسم غدیر
پس از سه روز، مراسم غدیر پایان یافت. گروه ها و قبائل عرب، پس از وداع با پیامبر و معرفت کامل به جانشین آن حضرت راهی شهر و دیار خود شدند و پیامبر(ص) عازم مدینه شدند. خبر واقعه غدیر در شهرها منتشر و به سرعت شایع شد و به گوش همگان رسید، و اینگونه خداوند حجتش را بر مردم تمام کرد.
پیامبر(ص) با توجه به آینده بلند مدت دین الهی تا آخرین روز دنیا و دامنه وسیع مسلمین در حد جهانی، جانشینان خود تا روز قیامت را در این خطابه رسمی به جهانیان معرفی فرمودند.
اگر اجتماع آن روز مسلمین، خلافت بلافصل امیرالمؤمنین علی (ع) را در مرحله عمل ندیدند، ولی بسیاری از نسل های بعدی مسلمانان وصی واقعی پیامبرشان را شناختند که این بالاترین هدف "غدیر" بود.
یادداشت از؛ سید حبیب الله وکیل زاده؛ کارشناس ارشد تاریخ
انتهای پیام
-
چهارشنبه ۳۰ مرداد ۱۳۹۸ - ۱۰:۳۷:۴۷
-
۹۷ بازديد
-
-
پیام سپاهان
لینک کوتاه:
https://www.payamesepahan.ir/Fa/News/108613/