بزرگنمايي:

پیام سپاهان - گمنام است و پرافتخار؛ اما حامی در ورزش ندارد و سال آینده آخرین سالی خواهد بود که برای پرچم ایران مبارزه خواهد کرد و بعد از آن به پیشنهادات خارجی اش پاسخ خواهد داد.
به گزارش ایسنا-منطقه اصفهان، متولد 1366 در اصفهان است و از سال 1372 با رشته تکواندوآشنا شد. علی شاه‌سنایی که به تازگی از مسابقات جهانی کره جنوبی بازگشته است، دعوت ما را پذیرفت تا بیشتر از زندگی شخصی و ورزشی اش بگوید.
از سال 1380 به طور حرفه ای تمرین خود را شروع کرد و دو سال بعد برای اولین بار به مقام قهرمانی دست پیدا کرد. "پدرم زمان جنگ در رشته تکواندو و دفاع شخصی فعالیت داشت و با حمایت او به این رشته علاقه‌مند شدم. برادرم نیز شاگرد خودم در ورزش بود، اما به ورزش رزمی علاقه‌ای نداشت و اکنون در رشته کوه‌نوردی فعالیت دارد و مربی این رشته است".
تکواندو زمانی برایش بسیار جذاب بود، اما مدل مبارزه آن تغییر کرد. "در تکواندو ورزشکار مشت نمی‌زند، اما من به مشت‌زنیعلاقه داشتم و رشته کیک بوکسینگ را انتخاب کردم".
هر کسی که ورزش می‌کند، هدفی دارد. برخی از ورزشکاران در ایران به دنبال معروف شدن هستند، اما من به دنبال این موضوع نبودم و برای اولین بار است که مصاحبه می‌کنم. زمانی که ورزشکار قهرمان استانی شود، دیگر حال او خوب نیست و به دنبال قهرمانی کشوری است. زمانی که به این هدف هم می‌رسد، باز هم حالش اصلا خوب نیست و به دنبال عضویت در تیم ملی و حتی قهرمانی جهان است. این نشان از بلند پروازی است که دورن ما انسانها وجود دارد.
مربی درجه یک رزمی هستم و مهمترین هدفم مربی تیم ملی شدن است . 10 سال است در رشته کیک بوکسینگ مربی‌گری می‌کنم و بالاترین درجه مدرک مربی‌گری ایران را در اختیار دارم و نزدیک به 100 شاگرد حرفه‌ای تربیت کرده‌ام.

اگر حالا بخواهم بین تکواندو و کیک بوکسینگ یکی را انتخاب کنم، باید بگویم تکواندو اما کیک بوکسینگ عشق است. تکواندو زمانی در اصفهان قطب کشور بود، اما تکواندوی اصفهان تا شش ماه پیش مثل همیشه نبود. الان وضعیت بهتر و مسابقات کشوری برگزار شد و ورزشکاران دختر و پسر اصفهانی هشت مقام به صورت مساوی به دست آوردند. "استاد استکی" سرپرست فعلی هیئت تکواندو را همه دوست دارند؛ همه علاقه به بازگشت او داشتیم. بالاخره در رشته تکواندوی استان شخصی سکان‌دار شد که سابقه این رشته را دارد. 
مسابقات کره جنوبی با حضور ورزشکاران 57 کشور در ورزشگاه المپیک زمستانی برگزار شد. در عمر فعالیت ورزشی‌ام چنین سطح مسابقاتی ندیده بودم. با وجود اینکه سابقه حضور در مسابقات زیادی را داشتم، از سطح بالای مسابقات کره جنوبی دچار استرس شدم و برای همین مقام سوم را کسب کردم. به راحتی می‌توانستم قهرمان شوم و همه این موضوع را می‌دانستند، اما استرس مانع از قهرمانی ام شد.
برابر حریفانم از استرالیا، روسیه و آمریکا که مدعی بودند، عملکرد بهتری داشتم و در رده‌بندی به عنوان سرگروه صعود کردم، اما متاسفانه در فینال سوم شدم. اگر مسابقات امسال تک حذفی بود، قهرمان جهان می‌شدم، اما اگر امسال از جداول گروهی صعود می‌کردیم دوباره در فینال میان 10 نفر مسابقه برگزار می‌شد.
تکواندو بهترین سازمان ورزش رزمی دنیا را دارد. سازمان کوکی وان مسابقات کره جنوبی را برگزار کرد و می توان از آن به عنوان اولین مدرسه تکواندو جهان نام برد.
حریفان آمریکایی و دیگر کشورها خیلی خوب نبودند، اما امکانات آن‌ها با ما بسیار متفاوت است. اردوی تیم ملی برای ما یک روز برگزار شد، اما ورزشکاران آمریکا و کشورهای اروپایی سه ماه در اردوی تیم ملی حضور داشتند.
آینده هانمادانگ از همه رشته های تکواندو بهتر خواهد بود. روش مبارزه تکواندو بسیار تغییر کرده است و جذاب نیست. "از تکواندو خسته شدم و به سمت کیک بوکسینگ رفتم. اما با آمدن رشته هانمادانگ دوباره به تکواندو برگشتم. همچنان در مسابقات تکواندو شرکت می‌کنم، اما برای مبارزه کیک بوکسینگ را ترجیح می دهم ، چون تکواندو حال من را خوب نمی‌کند".
حریفان ما از امکانات بهتری برخوردار هستند؛ مربی دارند، سخت افزار ساخت ایران با کره متفاوت است. در ایران 14 پازل می‌شکنم و رکورد ایران در اختیار من است، اما در کره بیشتر از 10 عدد نمی‌توانستم. شاید پازل کره نسبت به پازل ایران نازک‌تر باشد، اما بسیار سفت تر و لغزنده تر است. 

درحال حاضر در کنار هر تیم ملی یک مربی بدنساز قرار دارد. در کشورهای اروپایی یک فرد روانشناس نیز حضور دارد، اما در ایران از حضور چنین افرادی محروم هستیم. باید موقع ورود به زمین خودم روانشناس خودم باشم. به جز اینکه باید با تمام دنیا بجنگیم، باید با ایرانی‌ها نیز بجنگیم. یکبار موقع ورود به زمین یکی از پیشکسوتان به من اشاره کرد و گفت 5 پازل هم نمی شکند. این حرف 20 ثانیه پیش از شروع مسابقه من بود!
ورزشکاران دیگر کشورها ایرانی‌ها را بسیار دوست دارند. اکنون استاد کیک بوکسینگ من آلمان است. فیلم‌های مبارزه من را به دیگر مربیان نشان داده بود و آن‌ها تعجب کرده بودند که چطور یک فرد می‌تواند این مقدار پازل بشکند. بعد از دیدن فیلم مسابقه من به استادم گفته بودند این یک "هیولا" است.
پیش از کسب مقام هادی ساعی در المپیک، به ما کاراته کار می‌گفتند و کسی تکواندو را نمی‌شناخت، اما اکنون علیرضا نصر سرمربی تیم ملی بلژیک، علی تاجیک مربی تیم ملی عمان و رضا مهماندوست مربی تیم ملی آذربایجان هستند که این امر نشان دهنده پیشرفت تکواندو ایران است. کشورهای دیگر تکواندوی ایران را قبول دارند و اگر متوجه شوند که قصد مهاجرت به آن کشور را داری، تمام امکانات مورد نیاز را برایت فراهم می‌کنند.
اگر فردی بخواهد دختر خود را در رشته کاراته ثبت نام کند به او پیشنهاد ثبت نام در رشته تکواندو را می‌دهم. این موضوع به دلیل این است که باید جایگاه رشته را در ایران و جهان بررسی کرد. در رشته تکواندو فرد در تیم ملی حمایت می‌شود، اما برخی از دختران ملی پوش کاراته با هزینه شخصی در مسابقات شرکت می‌کنند، اما هزینه‌های تکواندو از سوی فدراسیون پرداخت می‌شود. مهم تر از همه، تکواندو جایگاه المپیکی دارد و برای ایرانیان که قهرمانی در بازی‌های آسیایی و قهرمانی در المپیک مهم است، این رشته جایگاه بهتری دارد.
در ایران تیم ملی کیک بوکسینگ نداریم و اگر شخصی بخواهد در مسابقات شرکت کند باید با هزینه شخصی و انفرادی اقدام کند. این موضوع برای ایران خوب نیست. ورزشکارانی در این رشته داریم که در صورت تشکیل تیم در جهان حریف ندارند.
به شما قول می‌دهم که با حضور استاد استکی، اصفهان قطب تکواندوی هانمادانگ کشور شود. سال آینده مطمئن باشید اگر اسپانسر باشد از 30 نفر فرد دعوت شده به تیم ملی، 20 نفر اصفهانی خواهند بود.

لیگ استان اصفهان یکی از قوی‌ترین لیگ‌ها است. استان البرز نیز دارای لیگ قوی است. تفاوت اصفهان و البرز در بومی بودن ورزشکاران حاضر در لیگ است، اما ورزشکاران کشور جذب لیگ البرز شدند و حتی خود من از این لیگ پیشنهاد خوب دارم، اما به دلیل حضور استاد استکی، استاد مردانی و محمد شفیع زاده که من را با هانمادانگ آشنا کرد، در اصفهان ماندم.
روزی که شاه سنایی در حال تمرین بوکس بود محمد شفیع‌زاده به او گفت "خیلی خوب مشت می زنی و در رشته هانمادانگ فعالیت کن". "از او پرسیدم هانمادانگ چه رشته‌ای است؟ در اولین حضورم در این رشته قهرمان ایران شدم . این در حالی بود که حریفانم در آن مسابقه همه قهرمان جهان بودند". 
در مسابقات کره لباس‌های حریفانم با من کاملا متفاوت بود. کتونی، کوله و حتی غذایی که حریفان استفاده می‌کردند با ما تفاوت داشت و بهتر بود. تیم آنها کامل بود، اما ما فقط یک سرپرست با کاروان داشتیم که آن هم ما را پنج روز در هتل گذاشته بود و به داوری هانمادانگ رفته بود. تنها گاهی مسائل حاشیه‌ای که در تیم به وجود می‌آمد را رفع می کرد و روزی 100 دلار حقوق داوری می گرفت و 300 دلار نیز از فدراسیون ایران دریافت می کرد.
استاد بهنام منتظری 10 دوره قهرمان جهان است و من که برای اولین بار در این مسابقات شرکت می‌کردم، مسلما با دیدن چنین فردی استرس می‌گیرم. او 60 کیلو از من سنگین‌تر است و با یک مشت میز را از وسط نصف می‌کند و سرمربی تیم ملی هم بود. در یک آیتم حریف من و در آیتمی دیگر حریف یک تهرانی بود. او حذف شد و من سوم شدم. این موضوعاتی که می‌گویم از لحاظ قانون اشکال دارد. تنها علیرضا مردانی در کنار ما بود.
میان اصفهان و تهران همیشه در تکواندو رقابت شدید وجود دارد، حتی در یک آیتم من باید اول می‌شدم، اما با دستکاری رکورد من سوم و منتظری دوم شد. در اتاق گرم کردن برای من 14 پازل و برای خود 15 پازل نوشته بود. اما به شما قول می‌دهم در مسابقات اندونزی و سال آینده در کره نمی‌گذارم ورزشکار تهرانی قهرمان شود و البته سال آینده آخرین سالی است که برای ایران مبارزه خواهم کرد. پیشنهادات خوبی از کشورهای دیگر دارم. 
تمام هزینه تمریناتم شخصی است، حتی هزار تومان هم از جایی به من نمی‌دهند. از ساعت 6 صبح تا شب، شاگرد دارم و در آمدم از این طریق است. اهل مکمل‌های ورزشی نیستم و تنها گوشت و مرغ استفاده می‌کنم که ماهی 4 میلیون خرج تغذیه ام می‌شود.

فوق لیسانس فیزیولوژی ورزش دارم. دو سال پیش در مقطع دکتری رشته قلب و عروق پذیرفته شدم، اما 70 میلیون هزینه تحصیلم می‌شد. با توجه به قهرمانی‌هایی که دارم اگر این هزینه را بخواهم پرداخت کنم و دکتری در ایران بگیرم، تحصیل در جایی دیگر برایم بهتر است. 
محله ما یک شهید مدافع حرم دارد. مدال یکی از مسابقاتم را به خانواده این شهید اهدا کردم. کسی که در برابر دشمنانی همچون اسرائیل ایستادگی کرده است، مدال جهانی ما که هیچ، هرچه داریم و نداریم باید فدای این عزیزان کنیم.
ارتباطی با ورزش استان ندارم. بعد از کسب مقامم در کره جنوبی هیچ تماسی با من نشده است، به خاطر چنین چیزهایی ورزش نمی‌کنم و به دنبال شنیدن آفرین و یا چقدر بدی، نیستم. شخصی بعد مسابقه ام تماس گرفت و گفت به خاطر سوم شدنت ضرر مالی کردم و با مخالفانت شرط‌ بندی کرده بودم!
از خانواده و همسرم تشکر می‌کنم. تمام مسابقاتی که در ایران داشتم کنارم بودند. از سال 80 تاکنون برادرم در تمام مسابقات و در شش سال اخیر نیز همیشه همسرم کنارم بوده است. خانه ام به اصطلاح خوابگاه شده است 5 صبح بیدار می‌شوم و به باشگاه می‌روم و تا 11 شب باشگاه هستم. از همسرم بابت تحمل این سختی‌ها تشکر می‌کنم.
انتهای پیام