بزرگنمايي:

سپاهان نیوز - یک استاد گروه شهرسازی پردیس هنرهای زیبا دانشگاه تهران گفت: در کشور، چهارگانه؛ یاد دادن، یاد گرفتن، یاد آوردن و از یاد بردن را از یاد برده ایم. ما چهار دوره از شهر و به تبع آن چهار مفهوم از محله را تجربه کرده ایم، اما هنوز به شهر پنجم نرسیده‌ایم.
به گزارش خبرنگار ایسنا-منطقه اصفهان، محسن حبیبی در همایش طرح های ارتقا کیفی محلات شهر اصفهان، اظهار کرد: مفهوم شهر و مفهوم محله دچار دگردیسی شده و به خصوص در قرن بیستم نگاه دیگری به محلات می شود. مفهومی با عنوان محله وجود دارد که مضامین بسیار متفاوتی داشته و زمانی که به مفهوم محله نگاه می کنیم متوجه گذری آرام می‌شویم، مثل اینکه شهر پوست انداخته تا به ما رسیده است. 
وی با بیان اینکه سنت، معماری، شهرسازی و زیست در شهری همچون اصفهان همواره مفاهیمی برای خود ساخته است که توانسته هویت محلات را حفظ کند، افزود: مهارت ساخت و تخریب و حفاظت نداریم و این مهارت ها را از دست داده‌ایم. من هر موقع زاینده رود را می بینم دلم می گیرد که چرا ما دانش تاریخی نداشته و طبیعت را تخریب کرده ایم ما نباید یادمان برود که چه می کنیم. 
این استاد گروه شهرسازی پردیس هنرهای زیبا دانشگاه تهران ادامه داد: تخریب مدام سده اخیر شمسی که پیوسته انجام گرفته است باعث شده که شهر و تجربه شهر را از یاد ببریم. به همین خاطر تجربه خوبی از شهر و محله نداریم.
حبیبی اضافه کرد: ما چهارگانه؛ یاد دادن، یاد گرفتن، یاد آوردن و از یاد بردن را از یاد برده ایم. ما چهار دوره از شهر و به تبع آن چهار مفهوم از محله را تجربه کرده ایم، اما هنوز به شهر پنجم نرسیده‌ایم.
وی تصریح کرد: در دوران اول شهر، شهرها محله ستیز هستند. در این روزگار حفاظت از محله یک آیین محسوب می شده است. در دوران دوم شهر، برای اولین بار با مفهوم برنامه ریزی شهری و محلات نو آشنا می‌شویم. در همین دوره هم محلات همسازی و استفاده از دانش فنی و طبیعت بهره می برد.
این استاد گروه شهرسازی پردیس هنرهای زیبا دانشگاه تهران ادامه داد: شهر سوم را در دوران قاجار تجربه کردیم. شهری که برای اولین بار به مدرنیته اروپایی رو به رو می‌شود. در این دوره خودمان را پایین تر از اروپا تصور می کنیم. از سال ١٣١٠ به بعد با شهر چهارم رو به رو هستیم. در این دوره با خیابان های چلیپایی رو به رو هستیم که در آن مفهوم بالای شهر و پایین شهر شکل می‌گیرد. 
حبیبی اظهار کرد: در شهر پنجم که هنوز به آن نرسیده ایم محله در آن نقش بسیار مهمی ایفا می کند. در شهر قرن ٢١ مشارکت اهمیت دارد و شبکه های اجتماعی به این شهر حیات می دهند و ما هنوز این شهر را تجربه نکرده ایم.
وی گفت: برای مثال شهر اپل در ارتباط با سنت ها و اقلیم در هم تنیده است. این شهر با خود زنده است. نوعی آمیختگی میان فضای عمومی، خصوصی و نیمه خصوصی وجود دارد. از گوییان تا سلجوقی، این شهر خود را باز تعریف می کرده است. این شهر با همه حواس انسان سر و کار داشته‌ در این شهر فضای شهری فضای تماس است. فراموش نکنیم در شهر پنجم باز هم ارتباط با شهر به وسیله تماس خواهد بود. هنوز هم در اصفهان بعد از هزاران سال می‌توان این شهر را حس کرد. 
این استاد گروه شهرسازی پردیس هنرهای زیبا دانشگاه تهران تاکید کرد: در شهر دوم محلات نو و قدیم در کنار یکدیگر می نشینند. شهر جدید و شهر کهن تلفیق می‌شود. در این شهر، فضا فقط برای تماس نیست و شهر نمایش می شود. می‌بینیم میدان نقش جهان محلی برای نمایش شکوه و قدرت است، در این شهر برای اولین بار آمد و شد تفریحی را تجربه می کنیم؛ خیابان در مقابل بیابان قرار می گیرد و برای اولین بار مفهوم قدم زدن در شهر معنی پیدا می کند.
حبیبی افزود: در این شهر فضای شهری گاهی فضای رسمی است و آدمی را به تکریم وادار می کند. مکتب اصفهان در این دوره تا هند پیش می‌رود. شهر ارزش تصویری پیدا می کند، اما ارزش تصویری در این شهر اهمیت بسیاری دارد. 
وی اظهار کرد: در اولین مقابله با مدرنیته اروپایی با این که شکل زندگیمان را عوض می کنیم، اما هنوز علاقه به شهر قدیمی و فضای قدیمی وجود دارد. در این شهر برای اولین بار توسعه ناهمگون را تجربه می کنیم. محله مفهوم خود را به آهستگی از دست می دهد. فضا و ضد فضا با هم در می‌آمیزد. حسی شبیه به غریبه آشنا به انسان دست می دهد. به طور مشخص از ١٣٣5 به بعد کلانشهر مفهوم پیدا می کند.
این استاد گروه شهرسازی پردیس هنرهای زیبا دانشگاه تهران اظهار کرد: با وجود همه مداخلاتی که شکل می‌گیرد شهر مفهوم قدیمی خود را دارد. از سال ١٣٣5 ساخت انبوه آغاز می شود و مفهومی از شهر شکل می گیرد. در این کلانشهر نوعی انزوا و بی تفاوتی دیده می شود. آشنایی در محلات از بین می رود. در این شهر به نافهومی از هم می‌رسیم. 
حبیبی افزود: در این شهر واژه ای همچون معماری سنتی و شهرسازی سنتی مفهوم پیدا می‌کند. در حالی که این واژه ها از ریشه غلط بوده سنت در مقابل مدرنیته نیست. سنت در تعامل با مدرنیته است. سنت در زندگی حضور دارد. متاسفانه شهرهای ما از هم گسسته است. مفهوم محله به معنای واحد همسایگی از میان رفته و هیچ مشارکتی وجود ندارد. محله پیش از کمیت یک کیفیت است. 
وی خاطرنشان کرد: وقتی نگاه می کنیم به بناهای عجیبی می رسیم که ما معمارها انجام داده ایم. مقیاس شهر را از بین می بریم و گفت و گوی شهر را از میان بر می داریم. امروز چیزی به عنوان محله وجود ندارد. می‌بینیم همه شهرهای تاریخی از بین رفته اند. شهرها بیشتر فضای حرکت و جنبش سریع شده اند.
این استاد گروه شهرسازی پردیس هنرهای زیبا دانشگاه تهران تاکید کرد: در شهر پنجم جوان ها زندگی خواهند کرد. باید بدانیم این شهر در حال به ظهور رسیدن است. این شهر در مقیاس جهانی خود را دگرگون می کند. هر اسمی که دوست دارید برای شهر پنجم بگذارید، اما باید مفهوم محله را در آن کشف کنیم. فشردگی زمان، مکان و فضا در این شهر مفهوم پیدا می کند. همه مضامینی که امروز در متون جهانی می‌بینیم همچون TOD یا TND در مقیاس محله معنی پیدا می کنند. در این مفاهیم محلات آرام، پیاده مدار و مفرح هستند. باز هم فضای تماس معنی پیدا می‌کند. خاطره شهر در دل ما نمی ماند. بلکه این خاطرات مخابره می شود.
حبیبی ادامه داد: شهر مرکز مبادله خواهد شد. شهر با ارتباط سریع تعریف می شود. محله در این تعریف جدید معنای فرامتنی پیدا می کند. انسان در یک لحظه چند متنی است. شهر و محله نسبت فرامتنی خواهند بود. قبلا شهر بازتاب جامعه بود، اما امروز شهر جامعه را بازتعریف می‌کند. 
وی تصریح کرد: در شهر چهارم شهر با تشابهات آن تعریف می‌شود. محلات امروزی می‌تواند هرکجا باشد. اما هیچ کجا نیست. شهر با تفاوت تعریف می‌شوند. محلات نیز با تفاوت ها تعریف می شوند. وقتی به محلات فکر می‌کنیم باید بدانیم چگونه با شهر آتی ارتباط برقرار کنیم. امروز فعالیت در مکان و منزل اتفاق می افتاد. 
این استاد گروه شهرسازی پردیس هنرهای زیبا دانشگاه تهران با اشاره به اینکه امروز شهر مکان فراغت است، مردم به شهر خواهند آمد تا تماس حاصل شود، تاکید کرد: مردم تماس مجازی را به تماس واقعی تبدیل می کنند و مفهوم محله تغییر می‌کند. محله یعنی مشارکت در همه آن چیزی که به آن عمومی می‌گوییم. مشارکت در اطلاع رسانی و حتی در گفت وگو انجام می شود.
حبیبی خاطرنشان کرد: در شهر پنجم محله بازیگر اصلی شهر است که باید در ارتقا کیفی محله هایمان به نیازهای روز آن توجه کنیم. محله دیگر در خودش نمی‌ماند و مکانی می‌شود تا فرد و دیگری در آن اتصال و ارتباط پیدا کند.
به گزارش ایسنا؛ همایش طرح های ارتقا کیفی محلات شهر اصفهان توسط معاونت پژوهشی جهاد دانشگاهی واحد اصفهان و معاونت معماری و شهرسازی شهرداری اصفهان برگزار شد.
کد خبرنگار:13051

انتهای پیام