بزرگنمايي:

سپاهان نیوز - اصفهان- شهردار اصفهان گفت: آرامگاه صائب تبریزی شاعر بلند آوازه عهد صفویه پایگاه مقدسی برای حضور گردشگران مختلف در این شهر تاریخی می شود.
قدرت الله نوروزی  در ششمین همایش بزرگداشت صائب تبریزی در اصفهان افزود: اصفهانی های فرهیخته و ادب دوست فرزند خود را که بیش از 300 سال پیش در این شهر زندگی می کرد ارج می نهند.
وی با بیان اینکه اشعار و صفایی که صائب به تاریخ بخشیده ستودنی است گفت: در سفری که پیش از این برای انتخاب تبریز به پایتخت گردشگری جهان اسلام داشتم ، تفاهم نامه ای بین شهرداران اصفهان و تبریز منعقد شد که درآن بر تعاملات فرهنگی و گردشگری مختلف دو شهر تاکید شد.
وی افزود: صائب نقطه اتصال شهر اصفهان و تبریز است تا تعاملات مختلف دو شهر افزایش یابد.
شهردار اصفهان با تاکید بر شادی و نشاط دراصفهان گفت: تلاش ما بر این است که نشاط اجتماعی و تجلیل از بزرگان هر روز و هر شب در شهر رقم بخورد و زمینه شادی مردم را فراهم کنیم.
وی با انتقاد از کسانی که با شادی مردم مخالفند اظهار کرد: بگذاریم شهر با رعایت همه جوانب قانونی و شرعی، شهری شاداب وزیست پذیر باشد.
وی تصریح کرد: برگزاری بزرگداشت صائب نمونه ای از فعالیت های شهرداری در راستای افزایش نشاط اجتماعی است.
حجت الاسلام احمد حمیدی معاون فرهنگی و اجتماعی شهرداری تبریز نیزدر ادامه این آئین گفت: من حامل سلام مردم آذربایجان به اصفهان هستم.
وی با ابراز خرسندی از حضور در این مراسم افزود: مزیت شهرهای تمدن ساز حضور متفکران و شاعران بزرگ در آن ها است؛ اصفهان و تبریز دو شهر تمدن سازی هستند که از این زمینه برخوردارند.
وی تصریح کرد: صائب ستاره مشترک اصفهان و تبریز است؛ اگر صائب به اصفهان نمی آمد شاید این مسیر را طی نمی کرد.
مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان اصفهان نیز در ادامه این مراسم با اشاره به اینکه آرامگاه شاعران مرکز دلدادگی علاقه مندان به ادب و شعراست، گفت: آرامگاه صائب نباید چیزی کمتر از حافظیه و سعدیه داشته باشد.
حجت‌الاسلام و المسلمین محمدعلی انصاری با بیان اینکه شعر پیشینه تاریخی بیشتری نسبت به سایر رشته های ادبی دارد گفت: مردم در همه زمان ها به شعر نیاز دارند و یکی از لوازم اصلی زندگی معنوی و روحی مردم بوده است.
وی افزود: اگر دقت کنیم اصلی ترین ثروت هر کشور شعر و شاعری مردم و زبان آن کشور است.
مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان اصفهان با اشاره به قدمت تاریخی زبان فارسی اظهار کرد: شعر و شاعری در زبان فارسی اصالتی بزرگ دارد و حتی اگر کسی کمترین اطلاعی از شعر و شاعران داشته باشد به راحتی می تواند نام دهها شاعر بزرگ را بگوید در حالی که در سایر کشورها چنین نیست.
ششمین همایش بزرگداشت صائب تبریزی شامگاه یکشنبه با حضور شهردار اصفهان، مدیرکل فرهنگ وارشاد اسلامی استان، معاون فرهنگی شهرداری تبریز و شاعران استان اصفهان در کنار مقبره این شاعر بزرگ در اصفهان برگزار شد.
در این آئین شاعران استان های اصفهان و تبریز به شعرخوانی پرداختند و در وصف صائب تبریزی سخن گفتند.
میرزا محمّدعلی متخلّص به صائب تبریزی و معروف به میرزا صائب بزرگترین غزلسرای قرن یازدهم هجری است .
وی حدود سال های 970 تا 973 در تبریز دیده به جهان گشود.
پدراو میرزا عبد الرحیم تاجری معتبر بود ،خانواده صائب جزو هزار فامیلی بودند که به فرمان شاه عباس از تبریز به اصفهان کوچ کردند و در محله عباس آباد سکنی گزیدند.
صائب در اصفهان پرورش یافت و دانش های ادبی و عقلی و نقلی را نزد استادان آن شهر و خطاطی را نزد عموی خود شمس الدین تبریزی شیرین قلم مشهور به شمس ثانی آموخت ؛ در جوانی به حج رفت و به زیارت مشهد مقدس نیز نایل شد.
صائب از اصفهان عازم هندوستان شد و به هرات و کابل رفت ؛ حکمران کابل ، ظفر خان که خود شاعر و ادیب بود مقدم صائب را گرامی داشت.
ظفر خان پس از مدتی به جهت جلوس شاه جهان عازم دکن شد و صائب را نیز با خود همراه برد .
شاه جهان صائب را مورد عنایت خود قرار داد و به او لقب مستعدخان داد .
در سال 1008 - 1039 هجری که صائب و ظفر خان در رکاب شاه جهان در برهانپور بودند خبر رسید که پدر صائب از ایران به اکبر آباد هندوستان امده و میخواهد او را با خود به ایران ببرد . صائب از ظفر خان و پدر او خواجه ابوالحسن تربتی رخصت طلبید ولی حصول این رخصت تا دوسال طول کشید .
در سال 1011 - 1042 هجری که حکومت کشمیر به ظفر خان واگذار شد صائب نیز بدانجا رفت و از آنجا به اتفاق پدر عازم ایران شد. پس از بازگشت صائب به ایران در اصفهان به حضور شاه عباس دوم رسید و خطاب ملک الشعرایی دربار صفوی یافت و در این مدت محضرش در اصفهان محل اجتماع اهل ادب و آمد و شد دوستداران سخن بود و او جزبه قصد سیاحت بعضی از شهرها و ناحیت های ایران از اصفهان بیرون نرفت و در همان جا به سال 1054 - 1086 هجری - دیده از جهان فرو بست و در باغی در جوار زاینده رود به خاک سپرده شد.
کلیات اشعار او قصایده ، غزل و مثنوی است.