بزرگنمايي:

پیام سپاهان - نتایج یک آزمایش زیست‌سنجی و HPLC نشان می‌دهد نیمه‌عمر علفکش سولفوسولفورون در خاک چهار منطقه آزمایشی از 17 تا 24 روز در هر دو سال متغیر است.
به گزارش ایسنا-منطقه اصفهان، علیرضا کاظمی- دانشجو دکتری تخصصی رشته خاکشناسی گرایش شیمی و حاصلخیزی خاک به بررسی "ارزیابی بقایای علف‌کش سولفوسولفورون در مزرعه گندم به کمک روش‌های زیست سنجی و آزمایشگاهی" پرداخت.
مطابق این تحقیق کنترل مؤثر علف‌های هرز یک جزء ضروری از زراعت، به ویژه زراعت گندم است. از این جهت کاربرد علفکش ها، ‌به ویژه علف‌کش‌های خانواده سولفونیل اوره در مزارع گندم رایج است. سولفوسولفورون، علف‌کشی انتخابی از خانواده سولفونیل اوره است و به عنوان بازدارنده آنزیم استولاکتات سینتاز جهت توقف تقسیم سلول و متوقف شدن رشد علف هرز، استفاده می‌شود.
این پژوهش نشان داد علف‌کش‌های سولفونیل اوره به شکل پس رویشی در مورد غلات به ویژه گندم استفاده می‌شوند، ‌از این جهت مدت زمان کمی بین کاربرد علف‌کش و کاشت گیاه بعدی وجود دارد. این موضوع سبب اثر نامطلوب علف‌کش بر گیاه بعدی در تناوب با گندم می‌شود.
تکنیک‌های زیست سنجی و سنجش شیمیایی مانند کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا از مهم‌ترین روش‌ها، برای نشان دادن سطوح علف‌کش‌ها در خاک‌های کشاورزی است.
این مطالعه در چهار منطقه مرودشت، اهواز، ورامین و نجف‌آباد انجام شد. این آزمایش در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تیمار و سه تکرار برای هر تیمار، در چهار منطقه در زمینی به مساحت تقریبی 1500 متر مربع اجرا شد.
همچنین غلظت‌های علف‌کش سولفوسولفورون شامل0(شاهد)،‌ 26.6 و 53.2گرم ماده مؤثره در هکتار است، تیمار علف‌کشی در مرحله پنجه‌زنی گندم و به صورت پس رویشی انجام شد.
این نمونه‌های خاک به شکل تصادفی از هر تیمار و از عمق 0-10 سانتی‌متری (سطح خاک) در فواصل زمانی 0، 3، 10، 20، 30، 60، 90 و 125 روز بعد از سم‌پاشی با دستگاه مته خاکشناسی جمع‌آوری شدند.
این پژوهش نشان داد نمونه‌ها پس از انتقال به آزمایشگاه با هم مخلوط شده، خشک شدند و در ادامه از الک 2 میلی متری عبور داده شده و تا زمان آنالیز آزمایشگاهی در دمای 20 - درجه نگهداری شدند.
جهت آزمایش زیست ‏سنجی و انتخاب گیاه محک، هشت گیاه عدس، شاهی، ماش، خیار، ذرت، چغندرقند، کلزا و نخود مورد ارزیابی قرار گرفتند. نمودار استاندارد توسط روش زیست سنجی آماده شد و سپس نمونه‌های مزرعه توسط منحنی استاندارد آنالیز شد.
طبق این تحقیق در آزمایش HPLC عصاره گیری از نمونه، جداسازی، و تمیز کردن طبق روش سریواستاوا و همکاران انجام شد. تجزیه واریانس داده‌ها نشان داد که باقیمانده علف‌کش سولفوسولفورون در خاک، همه شاخص‌های اندازه‌گیری شده (طول ریشه، طول ساقه، وزن خشک ریشه و وزن خشک ساقه) را در تمام گونه‌های گیاهی مورد مطالعه به طور معنی‌داری تحت تأثیر قرار‌داد.
 اهداف این تحقیق تعیین حساس‌ترین گیاه از بین گیاهان عدس، شاهی، ماش، خیار، ذرت، چغندرقند، کلزا و نخود به علفکش سولفوسولفورون؛ تعیین نیمه عمر علف‌کش سولفوسولفورون در خاک چهار منطقه متفاوت؛ مقایسه تکنیک‌های زیست سنجی و سنجش شیمیایی (‌تجزیه و تحلیلی)‌ برای نشان دادن سطوح علف‌کش سولفوسولفورون در خاک چهار منطقه متفاوت است.
 نتایج این پژوهش نشان داد در بین گیاهان مورد مطالعه، گیاه شاهی (Lepidium sativum L.) از نظر واکنش به دزهای مختلف علف‌کش سولفوسولفورون حساس‌ترین گونه شناخته شد.
همچنین برای دُز توصیه شده (26.6 گرم ماده مؤثره در هکتار) و دز دو برابر( 53.2گرم ماده مؤثره در هکتار)، بقایای علف‌کش سولفوسولفورون تا 60 و 90 روز بعد از کاربرد علف‌کش به ترتیب توسط روش‌های HPLC و زیست سنجی در هر دو سال اندازه‌گیری شد. بر اساس روش‌های HPLC و زیست سنجی در هر دو دز مصرف شده، بقایای علف‌کش با گذشت زمان در هر دو سال، کاهش یافت.
یافته‌های آزمایش زیست‌سنجی و HPLC نشان داد نیمه‌عمر علف‌کش سولفوسولفورون در خاک چهار منطقه آزمایشی از 17 تا 24 روز در هر دو سال متغیر بود.
به گزارش ایسنا؛ این رساله با راهنمایی مهران هودجی در دانشگاه آزاد اسلامی اصفهان(خوراسگان ) دفاع شد.
انتهای پیام