بزرگنمايي:
پیام سپاهان-
غلامرضا تختی ( متولد 5 شهریور1309) آخرین و کوچک‌ترین فرزند رجب خان بود که در زمان قهرمانی و بزرگی نیز " کوچیک همه " بود.
لقب " جهان‌پهلوان " از کجا آمد؟
برای نخستین بار سیاوش کسرایی در
قصیده‌ای در وصف غلامرضا تختی لقب جهان پهلوان را به وی داد. اما ناگفته
نماند که غلامرضا تختی سه بار عنوان پهلوانی ایران را کسب کرد.
جهان پهلوانا صفای تو باد / دل مهرورزان سرای تو باد
بماناد نیرو، به جان و تنت / رسا باد صافی سخن گفتنت
پهلوان، جهان پهلوان پرورش داد ! ! !
اولین‌ها همیشه مؤثرترین‌اند و
سید علی حق‌شناس نیز پهلوان اول ایران نخستین کسی بود که تختی، کشتی و ورزش
زورخانه‌ای را نزد وی آموخت و نقش سید علی حق‌شناس را نمی‌توان در
بزرگ‌منشی جهان‌پهلوان نادیده گرفت.
با عسل پهلوان نشده‌ام !
غلامرضا تختی در دورانی " جهان
پهلوان " شد که بزرگی به پول، قدرت و این مسائل وابسته نبود. خاک زمین
خوردن، نان کار کردن و فشار تمرین بود که از آخرین فرزند رجب خان " آقا
تختی" ساخت.
پس از پیشنهاد بازی در تیزر
تبلیغاتی برای عسل گفت: من با عسل خوردن پهلوان نشده‌ام ! خاک و خُل خوردم و
خوراکم نان و پنیر بود و با سختی‌ها ساختم و تمرین کردم تا به اینجا
رسیدم.
می‌خواستند او را کوچک کنند اما...
محبوبیت جهان پهلوان به‌اندازه
ای شده بود که لرزه به تن رژیم آن زمان انداخته بود. قصد جلوگیری از این
محبوبیت را داشتند و از انجام تمرینات وی جلوگیری می‌کردند. برخی گمانه‌زنی
می‌کنند که سال‌های آخر که در مسابقات شرکت کرده است و مدالی کسب نکرده
است برای این است که تختی را بدون آمادگی روانه مسابقات کرده بودند تا با
مدال نیاوردن از محبوبیتش کم کنند.
تلاش‌هایی که بی‌نتیجه ماند.
تختی به‌اندازه‌ای نزد مردم محبوب بود که وقتی برای زلزله بوئین زهرا به
جمع آوری کمک‌های مردمی پرداخت، طلا و وسایل خانه‌ها بود که به او
می‌دادند. همه این‌ها نشان از اعتماد مردم به وی بود.
می‌خواستند تختی را کوچک کنند
غافل از این‌که او با مدال گرفتن بزرگ نشده بود که با یک دوره ناکامی از
چشم ملت بیافتد. تختی وقتی بزرگ شد که با یک دست کشتی گرفت، به هم وطنانش
احترام می‌گذاشت، گل بود که از زمان خارج شدن از خانه به مردم هدیه می‌داد.
رفت آن که نباید می رفت...
فیلا ( فدراسیون جهانی کشتی) با
قرار دادن عکس جهان پهلوان، وی را یکی از برترین کشتی‌گیرهای قرن معرفی
کرده است. اما سرانجام 17 دی‌ماه 46. روزی که هیچ‌کس به آن فکر نمی‌کرد.
هم‌وطن بودن با پهلوان مایه افتخار است. هنوز که هنوز است نامش را به رخ
می‌کشیم.
17 دی‌ماه 46. مبهم و
گیج‌کننده. خودکشی کلمه ایست که برای مرگ غلامرضا تختی بکار بردند. جلال
آل احمد درباره مرگش نوشت: از آن‌همه جماعت هیچ‌کس، حتی برای یک‌لحظه
به‌احتمال خودکشی فکر نمی‌کرد. شاید این‌قدر به وی فشار وارد کرده بودند که
پهلوان دیگر صبرش لبریز شده بود. شاید... . شاید... . و هزاران شاید دیگر
که گفته‌شده است و می‌گویند. مهم‌تر از همه این بود که کسی رفت، که
نباید... .
آقا تختی به حدی عاشق داشت که پس
از مرگش هفت تن دست به خودکشی زدند و از همه فجیع‌تر قصابی در کرمانشاه بود
که خود را دار زد و پشت شیشه مغازه‌اش نوشت: جهان، بی جهان پهلوان ماندنی
نیست.