بزرگنمايي:
پیام سپاهان- اگر
به سیمای فرهنگی شهر اصفهان نگاهی بیندازیم شاهد توجه ویژه متولیان به
عرصه سینمایی شهر خواهیم بود، حال آنکه یکی از بخش‌های پراهمیت فرهنگ در
اصفهان تئاتر است که کمتر مورد توجه قرار گرفته، تا آنجا که فعالان این
عرصه و دوستداران این هنر، دل پُری از شرایط کنونی داشته و بارها در صدد هم
اندیشی برای حل نواقص برآمده‌اند.
در حال حاضر دو سالن بزرگ و نیمه مجهز در اصفهان
وجود دارد که در بخش خصوصی و دولتی اقدام به اجرای نمایش‌های تئاتر در سطح
شهر می‌کنند. سالن فرشچیان که با مدیریت خصوصی، با دو سالن اصلی اجرا و یک
پلاتو-سالنی برای تمرین گروه‌های تئاتری در مرکز شهر، ابتدای خیابان توحید
قرار دارد و تالار هنر اصفهان که در خیابان پروین، تحت نظارت حوزه هنری
اصفهان، با دو سالن اجرا و چند پلاتو برای تمرین در اختیار اهالی تئاتر شهر
است.
آنچه که مشهود است، محل مناسب مجموعه فرهنگی-هنری
فرشچیان و سادگی اخذ مجوز اجرا، این مجموعه را در اولویت کارگردان‌های
تئاتری شهر قرار داده است. این در حالی است که دو فعال تئاتری اصفهان
مهرزاد مشکل‌گشا و سام کورآوند معتقدند تالار هنر اصفهان از امکانات
مناسبتر فنی برخوردار است.
به طور کلی کارگردان با گذراندن مرحله خوانش
نمایشنامه و اخذ اجازه تمرین و مرحله بازبینی اجرا توسط اداره ارشاد اسلامی
شهر مجاز به اجرای نمایش به صورت عمومی می‌شود. در تالار هنر اصفهان که
تحت مدیریت حوزه هنری شهر است، هیئت نظارت تالار هنر هم باید اجرای نمایش
در این تئاتر را بلامانع برآورد کند.
در مجموعه فرهنگی-هنری فرشچیان، مرحله بازبینی
حذف می‌شود؛ یعنی کارگردان با اخذ مجوز از اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی، با
پرداخت اجاره بهای هر سانس اجرا، سالن‌های خصوصی فرشچیان را در اختیار
دارد.
مهرزاد مشکل‌گشا گفت: تا مدت
زیادی بعد از تاسیس فرشچیان، ناکارآمدی این مجموعه در حیطه تئاتر اصفهان،
متولیان شهری را برآن داشت تا با واگذاری به بخش خصوصی این مجموعه را به
جریان درآورند و به سوددهی برسد.
اعتقاد این کارگردان جوان بر این است که در
سال‌های اخیر تعداد اجراهای این مجموعه افزایش داشته، اما درحال حاضر
امکانات آن، هنوز از نمره بالایی برخوردار نیست.
وی تجهیز شدن حدودی این مجموعه در سنوات گذشته را
موجب موفقیت در جلب توجه کارگردانان عنوان کرد و افزود: پیشتر، اهالی
تئاتر اصفهان در تکاپوی اجرا در سالن تخصصی تئاتر شهر، "تالار هنر" بودند،
سخت‌گیری‌های هیئت نظارت، همچنین رشد و تبلیغات فرشچیان باعث شد تا توجهات
به فرشچیان هم جلب شود.
در ادامه این گفت و گو، سام کوراوند وضعیت کلی
تئاتر اصفهان را از دو جنبه آثار تولیدی و مخاطبین بد برآورد کرد و گفت:
وظیفه ما است که کار با کیفیت به مخاطب ارائه دهیم و این کار در وهله اول
غریزه تئاتری می‌طلبد و مسئله بعد تلاش برای کشف سواد و بالا بردن
توانایی‌های آکادمیک است.
این بازیگر و نویسنده تئاتر یکی از ملزومات رشد
تئاتر را استقبال مخاطب دانست و اظهار کرد: مادامی که مخاطب به دنبال کار
خوب نباشد، ظواهر پسند شود و تنها به مد جامعه توجه کند، اوضاع تئاتر ما
خوب نخواهد شد و چه بسا با سرعت بیشتر سقوط خواهد کرد.
وی ادامه داد: امروز بعضی از نمایش‌ها دچار
پیچیدگی‌های بی موردی شده‌اند و بعضا برای مخاطب تخصصی تئاتر هم قابل فهم
نیستند، اما مردم با اینکه واقعا هیج درکی از آن نداشته‌اند، خود را
شگفت‌زده نشان می‌دهند!
کوراوند ادامه داد: به عنوان مثال امروز در فضای
مجازی "چالش عکس 10 ساله" مطرح می‌شود و همه بدون توجه به هدف این چالش به
آن می‌پیوندند! همین اتفاق در وجوه فرهنگی کشور هم به وضوح دیده می‌شود؛ یک
خواننده با تبلیغات، سنتی بودن، شاگرد استادی بودن و تمام این دلایل مورد
توجه و تشویق قرار می‌گیرد و کسانی که حتی از سبک او خوششان هم نمی‌آید،
"هم رنگ جماعت" طرفدارش می‌شوند!
این نویسنده تئاتر، حوادث از این دست را یکی از
دلایل کهولت هنرمندان قوی و خوش فکر در حوزه‌های مختلف هنری می‌داند و به
خبرنگار ایسنا گفت: امیدوارم این بی‌فکری‌ها از جامعه هنری اصفهان دور
بماند و به ارزش واقعی و تاثیر عمومی و حقیقی، کارها مورد تجلیل و اقبال
قرار بگیرند.
این دو هنرمند اصفهان، تئاتری در دست اجرا دارند
که به طرح همین معضل در جامعه پرداخته و در صورت عبور از بازبینی‌ها به
زودی در سطح شهر به اجرا در خواهد آمد.