چاپ

سپاهان نیوز - نتایج یک تحقیق نشان می دهد آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر احساس گرفتاری، تحمل پریشانی و نگرش مادران دارای کودک بدسرپرست تاثیر معنادار (01.0 >p ) دارد. در نتیجه می توان گفت که استفاده از این روش می تواند بر کاهش احساس گرفتاری و افزایش تحمل پریشانی و بهبود نگرش مادران کودکان بدسرپرست نسبت به فرزندانشان تاثیر داشته باشد.
فروغ جوانبخت دانشجو کارشناسی ارشد رشته روانشناسی بالینی در پایان نامه خود به بررسی "اثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر احساس گرفتاری، تحمل پریشانی و بهبود نگرش مادران دارای کودک بد سرپرست شهر اصفهان" پرداخت.
روش این پژوهش نیمه تجربی و جامعه آماری شامل مادران کودکان بدسرپرست تحت حمایت انجمن روزنه های امید در سال 96 بود. از این جامعه تعداد 30 نفر از مادران دارای کودک بدسرپرست با روش در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند.
ابزارهای تحقیق شامل پرسشنامه احساس گرفتاری گیلبرت و آلان (1998)، پرسشنامه تحمل پریشانی سیمون و کاهر (2005) و پرسشنامه ارزشیابی نگرش والدین شابین (1949) بود.
هم چنین روش مداخله درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر روی مادران در طی هشت جلسه درمانی بود. شرکت کنندگان در تحقیق در مرحله پیش آزمون و پس آزمون اقدام به تکمیل پرسشنامه های پژوهش کرده و نتایج با استفاده از روش تحلیل کوواریانس و با نرم افزار آماری (SPSS) تجزیه و تحلیل شد.
هدف از انجام این پژوهش اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر احساس گرفتاری، تحمل پریشانی و بهبود نگرش مادران کودکان بدسرپرست شهر اصفهان بود.
نتایج این مطالعه نشان داد که آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر احساس گرفتاری، تحمل پریشانی و نگرش مادران دارای کودک بدسرپرست تاثیر معنادار (01.0 >p ) دارد. در نتیجه می توان گفت که استفاده از این روش می تواند بر کاهش احساس گرفتاری و افزایش تحمل پریشانی و بهبود نگرش مادران کودکان بدسرپرست نسبت به فرزندانشان تاثیر داشته باشد.
این پایان نامه با راهنمایی ناهید اکرمی در دانشگاه آزاد اسلامی نجف آباد دفاع شد.