سپاهان نیوز - عضو هیئت علمی فلسفه دانشگاه اصفهان گفت: برخلاف تصور عمومی، شاعر صرفا کسی نیست که احساساتش را با بیانی زیبا ارائه می کند؛ بلکه شاعران بزرگ نظیر نظامی، مولوی، سعدی و حافظ واجد تفکر و اندیشه والا هستند که برآمده از عمیق ترین سنت ها است.
به گزارش ایسنا- منطقه اصفهان، در مراسم شب یلدا دانشگاه اصفهان که چهارشنبه شب در دانشکده ادبیات و علوم انسانی برگزار شد از کتاب یاد و خاطره نزد حافظ و هایدگر تالیف دکتر محمدجواد صافیان رونمایی شد.
محمدجواد صافیان، عضو هیئت علمی فلسفه دانشگاه اصفهان، در این مراسم در توضیح تالیف آخرین کتابش گفت: مساله یاد و خاطره نقش محوری در تفکر انسان دارند و اهمیت آن بدین سبب است که بدون یاد و خاطره، حقیقت و اساس زندگی انسانیمان دچار خطر می شود.
وی ادامه داد: از منظری تفاوت انسان با حیوان همین مولفه است. حیوان اگرچه واجد حافظه است و برخی حیوان ها حتی تا حدودی دارای حافظه بلند مدت هستند اما حیوان فاقد یاد و خاطره است. انسان واجد خاطراتی است که از سنت کهن و اعصار دور سرچشمه می گیرند. این سنت های قدیم که ریشه در گذشته دارند عامل ترسیم آینده او نیز هستند.
مدیر گروه فلسفه دانشگاه اصفهان با بیان اقسام تفکر از جمله تفکر دینی، تفکر اسطوره ای، تفکر عرفانی، تفکر فلسفی، تفکر کلامی، تفکر سیاسی و تفکر شاعرانه افزود در تصور رایج غالبا گفته می شود شاعر احساس های خود را در شعر خویش بیان می کند و احساس، مولود تاثرها است و تاثر نیز امری گذرا و بی ثبات است از اینرو شاعر را نمی توان متفکر خواند زیرا لازمه تفکر پیگیری اندیشه واحد و اخذ و استنتاج نتایج منطقی از همان تفکر است و این با تبعیت از احساس ها به کلی بیگانه است.
مولف کتاب یاد و خاطره نزد حافظ و هایدگر تصریح کرد: برخلاف این تصور عمومی شاعر صرفا کسی نیست که احساساتش را با بیانی زیبا ارائه می کند. بلکه شاعران بزرگ نظیر نظامی، مولوی، سعدی و حافظ واجد تفکر و اندیشه والا هستند که البته این تفکر از سنخ تفکر فلسفی و مفهومی نیست بلکه حکمتی است که برآمده از عمیق ترین سنت ها است.
مدیر گروه فلسفه دانشگاه اصفهان گفت: در این کتاب، یاد و خاطره را نه از منظری روانشناسی بلکه از بعد هستی شناسی نزد حافظ به عنوان یک شاعر بزرگ ایرانی و هایدگر به عنوان فیلسوف اگزیستانسیالیست آلمانی بررسی کرده است تا به ویژه تلاش هایدگر را در غلبه بر غفلت وجود نشان دهد.
صافیان خاطر نشان کرد: مقصود از کنار هم قرار دادن این دو متفکر که به دو سنت و اقلیم متفاوت تعلق دارند، تطبیق و مقایسه به ویژه به شیوه ای که در چند دهه اخیر رواج یافته و به ابتذال رسیده است نبوده بلکه صرفا نمایاندن خود موضوع یعنی یاد و خاطره در آینه تفکر دو اندیشمندی است که به رغم فاصله های عمیق فرهنگی و تاریخی آن را متفاوت از آنچه امروزه در فهم و گمان می گنجد مطرح نموده اند لذا می توان گونه ای قرابت و هم دلی بین آنها مشاهده کرد.
انتهای پیام