چاپ

سال‌هاست که غم تو آتش بر جان عالميان زده است، هرکس غم حسين (ع) را در شهر و ديار خود متناسب با داشته‌هاي فرهنگي خود به تصوير مي‌کشد.

نماينده ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري استان اصفهان در شهرستان دهاقان در اين باره مي‌گويد: سال‌هاست که مردم شهر من در دهاقان با آئين چاق‌چاقه‌زني به استقبال محرم مي‌روند.

مرتضي طياري افزود: در محرم دسته چاق‌چاقه‌زني پس از غروب آفتاب از محله پايين دهاقان که بافت تاريخي اين شهر محسوب مي‌شود به راه مي‌افتند و در نهايت به حسينيه اعظم دهاقان مي‌رسند.

وي خاطرنشان کرد: بر اساس آنچه پيران و کهنسالان شهر به ياد مي‌آورند، چق‌چقه را از چوب زيتون مي‌ساختند و چند ماه قبل از فرا رسيدن محرم آنها را در روغن زيتون مي‌خواباندند.

کارشناس ميراث فرهنگي دهاقان افزود: ريش‌سپيدان اين شهر معتقدند خواباندن چق‌چقه‌ها در روغن زيتون سبب بهتر شدن صداي آنها در موقع به هم کوبيدنشان مي‌شود.

نماينده ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري استان اصفهان در شهرستان دهاقان اظهار کرد: چق‌چقه‌ها جسم استوانه مانندي هستند که در بدنه آن جايي براي دست وجود دارد.

طياري گفت: هم‌زمان با چق‌چقه‌زني مديحه "انتَ مَقتولُ به شمشير جفايي حسينم حسين" خوانده مي‌شود و آهنگي شبيه سينه‌زدن و البته با ريتمي سنگين‌تر و بم‌تر در جمع عزاداران اجرا مي‌شود.

وي اضافه کرد: در ابتداي اين هيئت يک نفر مي‌ايستد و حرکت مخصوص زدن چوب‌ها را هدايت مي‌کند.

کارشناس ميراث فرهنگي دهاقان با اشاره به اينکه جنس چاق‌چاقه‌ها امروز متفاوت از گذشته است، افزود: اين آيين اگرچه در سال‌هايي دچار فراموشي شده بود اما اين روزها همچون سال‌هاي قبل در حال انجام است.

وي خاطرنشان کرد: هر شب عزاداران و هيئت‌هاي هر محله براي عرض ارادت به ساحت مقدس امام شهيدان به حسينيه اصلي شهر (حسينيه اعظم) مي‌آيند و پس از نوحه‌سرايي در اين مکان به محله و مسجد خود بازمي‌گردند.

يکي ديگر از آيين‌هاي مردم دهاقان در روز عاشورا چيدن صحنه نمايش گونه‌اي در صحن حسينيه اعظم شامل ادوات جنگي نظير شمشير، سپر، کلاه‌خود و لباس‌هاي خون‌آلود شهداست.

سپس چند نفر در لباس شير رفته و بر روي اين صحنه مي‌گردند و با برداشتن اين ابزار و ادوات و بر سر و روي خود زدن به گريه و خواندن نوحه مي‌پردازند.

مردم بر اين باورند که بعد از پايان يافتن جنگ و حرکت کاروان اسرا از صحراي کربلا، شبانگاه حيوانات وحشي به اجساد شهدا نزديک شده و بر آن بدن‌هاي بي‌سر و دست گريسته‌اند.

کوبش چق‌چقه‌ها و صداي زنجيرزني کاروان‌ها بلندتر مي‌شود، هيئتي از راه مي‌رسد، پاهايم به ناگاه با مردم همراه و اشک‌ها به ناگه سرازير مي‌شوند، دنيايي در غم فرو مي‌رود از غم حسين (ع).