سپاهان نیوز - یک استاد نقاشی گفت: موضوع حراجی به شکلی که امروز در کشور برپا می شود و با اوضاع فعلی بازار خود یک تله هنری به حساب می آید. حراجی آثار هنری در تمام دنیا به عنوان پولشویی هنری شناخته شده است و آن را به عنوان یک فضای هنری نمی شناسند. حراجی هایی که در آن، هنری برخورد شود بسیار کم است.
بهروز والیانی در گفت و گو با خبرنگار ایسنا ـ منطقه اصفهان، با بیان اینکه وضعیت نقاشی دارای دو سو است، اظهار کرد: وضعیت نقاشی از یک سو در شرایط مناسب قرار دارد و از سویی دیگر ماجراهای خود را دارد. مادیات تاثیرات زیادی بر هنر نقاشی دارد، آموزشگاه ها و سیستم های هنری به سمت اقتصادی شدن در حرکت هستند و کمتر می توان حالت هنری اش را درک کرد.
وی با بیان اینکه شیوه آموزش نقاشی امروز اشتباه است، افزود: نمی توان گفت نقاشی هنری ضعیف است، حتی اگر بخش اقتصادی اش پررنگ تر باشد، اما مادیات نمود بیشتری نسبت به هنری بودن آن دارد. امروز آموزش به گونه ای درآمده که یادگیری هنرجو به درازا بکشد و این اشتباه است.
این استاد نقاشی ادامه داد: رویکرد مدرن هنوز در ایران تبین نشده است. در جامعه هنری ایران میان مدرنیته و سنت جنگی وجود دارد. اکنون در هنر هم جبهه مدرن و هم جبهه کلاسیک مشاهده می شود، نمی توان گفت گروه کلاسیک با مدرن چقدر آشتی کرده است و تا چه میزان یکدیگر را قبول دارند به دلیل همین کشمکش دوره کمال الملک ها حداقل اکنون در ایران تکرار نشده است.
والیانی ادامه داد: بهبود وضعیت نقاشی جهت کاملا اجتماعی دارد و اگر قرار است در این رشته هنری اتفاق نوینی رخ دهد نیازمند تغییر رویکرد در بالادست هستیم، اما خواه یا ناخواه این مهم روی نمی دهد. بازار هنر نقاشی مانند هنرهای دیگر دچار مافیا شده است. هرچند این هنر در گذشته هم دچار این مشکلات بوده، اما مشکلات تا این حد پررنگ نبوده است. اکنون هنرمند به تکنیک و قدرت هنری خود تکیه نمی کند، بلکه بیشتر به چگونه شو کردن آن و حتی داشتن ارتباطات قوی بستگی دارد و سیستم هنری در این جهت حرکت می کند.
اجاره دادن دیوار به جای گالری داری
وی با بیان این که سیستم گالری‌داری در ایران هنوز هم مشکل دارد و به گونه ای دیوار اجاره دادن است نه گالری داری، گفت: چندین گالری در اصفهان افتتاح شده است، اما هیچ نوع فروش تابلویی از گالری دار مشاهده نمی شود. 90درصد فروشی هم که انجام می گیرد از اشخاصی است که برای شخص نقاش آمده اند و از طرف خود او هستند.
این استاد نقاشی افزود: بازار هنری خارج از کشور با ایران تفاوت های زیادی دارد. آنها از لحاظ فرهنگی به مرحله ای رسیده اند که اگر فردی عامی تابلویی را دوست داشته باشد توان خرید آن را نیز داشته باشد، این در حالی که در ایران حداقل این کار هم صورت نمی گیرد. نبود کارشناس برای قیمت گذاری آثار هنری یکی از بزرگ ترین مشکلات این جامعه محسوب می شود. چراکه تناسب قیمت تابلو با ارزش اثر هنری بسیار مهم است. برای مثال یک فرد با حقوق کارمندی چگونه می تواند شش میلیون تومان برای یک تابلو آبرنگ هزینه کند؟ در حالی که نقاش آبرنگ امروزه با این رقم می خواهد ارزش کار خود را نشان دهد و قیمت تعیین کننده ارزش اثر شده است نه تکنیک به کار رفته برای آن.
والیانی اظهار کرد: با وجود بالا بودن ارزش های هنری آثارم، اما برای شناخته و دیده شدن توسط مردم حاضر هستم که اثر خود را با قیمتی کمتر ارائه کنم، اما به دلیل تصورات غلط جامعه در خصوص تشخیص اثر خوب از بد، اگر اثری که ارزش قیمتی شش میلیون تومانی دارد به ارزش یک میلیون تومان فروخته شود، آن گاه تصور جامعه بر این است که کار ارائه شده ارزش هنری کمی دارد، این در حالی است که این مدل قضاوت نشان می دهد توانایی تشخیص اثر خوب از بد را نداریم، بنابراین بازار فروش به دست عده ای که بازی بازار را می شناسند افتاده و ارتباطات تعیین کننده قیمت خواهد بود.
وی افزود: برای شناخت بهتر هر اثر، باید یک کارشناس قیمت گذاری در کنار کارشناس هنری قرار گیرد تا قیمت یک اثر مشخص شود.
این استاد نقاشی تاکید کرد: موضوع حراجی به شکلی که امروز در کشور برپا می شود و با اوضاع فعلی بازار خود یک تله هنری به حساب می آید. حراجی آثار هنری در تمام دنیا به عنوان پولشویی هنری شناخته شده است و آن را به عنوان یک فضای هنری نمی شناسند. حراجی هایی که در آن، هنری برخورد شود بسیار کم است. حراجی یک بیزینس هنری است و این مسئله نه تنها در نقاشی بلکه در تمام ابعاد هنر صدق می کند. انجام این فعالیت ها به صورت کلی اشکالی ندارد، اما باید به کشور و شهر برگزار کننده، جامعه هنری و توان خرید آن جامعه توجه داشت.
والیانی با بیان این که در ایران هنرمندان تنها از فروش تابلو نمی توانند درآمد داشته باشند، گفت: در حال حاضر منبع درآمد نقاشان فروش تابلو نیست، بلکه تربیت هنرجو است. تمام این بازی ها هم به همین دلیل برگزار می شود. برای هنر نقاشی جشنواره های زیادی برگزار می شود، اما نمایش و جذب هنرجو اهداف این جشنواره ها هستند. اتفاقات مالی خاصی در جشنواره ها به خصوص در خارج از کشور رخ نمی دهد، اما افراد و جریاناتی، منفعت های مالی می برند که خارج از جشنواره قرار می گیرند. اگر فراخوانی برای نمایشگاه از خارج کشور وجود داشته باشد، برخی از افراد با تابلوهای هنرجویان خود شرکت می کنند. چراکه آنها با چنین جشنواره هایی به دنبال هدایای دولتی آن کشور و صرفا یک رزومه هستند که همه آن رزومه ها نیز معتبر نیستند و چنین جشنواره هایی نفع زیادی به هنرمند نمی رساند.
وی خاطر نشان کرد: گالری داران معتبر ایران فقط با برخی از نقاشان فعالیت می کنند و هنرمندان از این موضوع اطلاع دارند و متاسفانه گالری های ایران از این منظر فاجعه هستند. به همین دلیل حراجی ها در ایران برای بازی های مالی سنگین، دست ها را باز می گذارد و اسامی نقاشی ها در حراجی ها اکثرا اسامی مشابه هستند و تنها از این دست به آن دست می شوند تا پول جابه جا شود.
کد خبرنگار:13091
انتهای پیام