چاپ

سپاهان نیوز - عضو هیئت علمی موسسه پژوهش و برنامه‌ریزی آموزش عالی با بیان اینکه دانشجوی ما به شدت مستعد "فرسایش اخلاقی" است، گفت: دانشجو قبل از ورود به دانشگاه در آموزش و پرورش بر اثر انواع عوامل اجتماعی، اقتصادی و سیاسی لطمه می‌بیند و امید به آینده شغلی را از دست می‌دهد.
به گزارش خبرنگار ایسنا منطقه اصفهان، مقصود فراستخواه در نشست علمی "آینده دانشگاه، دانشگاه آینده" به مناسبت دهه سرآمدی آموزش شهر اصفهان، اظهار کرد: مسئله اول این است که ما فاعلان دانشگاهی در چه وضعیتی هستیم و به کجا می‌رویم و چه باید بکنیم؟ در راستای تحقق این مسائل باید از پنج جنبه فضای علمی دانشگاه، فاعل علمی دانشگاه، فعل علمی دانشگاه، ذینفعان و شخص سوم دانشگاه و شخص دوم دانشگاه، مورد بررسی قرار دهیم.
وی با اشاره به نقش فاعل علمی دانشگاه، اظهار کرد: فاعل علمی در معرض تهی شدن خود آکادمیک است. سوژه‌های دانشگاهی به سوژه‌های فرتوت تبدیل شده است. اصراری نانوشته در ساختارها و اهداف مضمر در پس این ساختارها است که کمتر اجازه به سرشار شدن ذهن می‌دهد و ذهن انبار اتفاق می‌افتد. متاسفانه شاهد انبار آموزشی هستیم.
پست ریاست دانشگاه به پست سیاسی تبدیل شده است
فراستخواه ادامه داد: علم و اکتشاف را از ذهن و جان سرشار می‌توان انتظار داشت. در بسیاری از دانشگاه‌ها متاسفانه شاهد این هستیم که معلمی جنبه حرفه ندارد، تنها برایشان وظیفه و کارکرد شغلی است. در دانشگاه‌ها شبه مدیریت دولتی وجود دارد و دلیل آن جذب نادرست و بدون صلاحیت حرفه‌ای است. پست ریاست دانشگاه به پست سیاسی تبدیل شده و آکادمی، ایدئولوژی زده شده است که منشاء تمام این‌ها را باید در فاعل دانشگاه جستجو کرد.
وی در خصوص نقش شخص دوم دانشگاه که دانشجو است، اظهار کرد: دانشجو قبل از ورود به دانشگاه در آموزش و پرورش بر اثر انواع عوامل اجتماعی، اقتصادی و سیاسی لطمه می‌بیند و امید به آینده شغلی را از دست می‌دهد. دانشجو به شدت مستعد "فرسایش اخلاقی" است. برنامه‌های درسی هیچ ارتباطی با دغدغه‌های زندگی و روزمره ندارد و شوق آموختن را در دانشجو نمی‌‍انگیزد. همین عوامل سبب شکل گیری بازار انقلاب و فروش پایان نامه می‌شود.
تبدیل دانشگاه های کشور به فروشگاه‌های مدرک
‍ عضو هیئت علمی موسسه پژوهش و برنامه‌ریزی آموزش عالی ادامه داد: دانشجویان ایرانی رویا ندارند و در دانشگاه‌ها هم نمی‌توانند به دنبال تعبیر رویای خود بروند. خستگی‌های عاطفی در دانشجویان مشاهده می‌شود که تماما ریشه در خود دانشگاه دارد. کلاس‌های درسی باید منابع هیجانی داشته باشند. باید نشاط و سرزندگی تحصیلی داشته باشند. متاسفانه دانشگاه‌های کشور به فروشگاه‌های مدرک شده تبدیل است.
وی در خصوص نقش فعل دانشگاهی، اظهار کرد: کار اساسی دانشگاه آموزش است. دانشگاه‌ها دچار رفتارگرایی، نمره‌گرایی و کمی‌نگری شده‌اند. شکاف بزرگی میان نظر و عمل وجود دارد که از انقلاب فرهنگی نشات گرفته است. از دانشگاه‌هایی با این برنامه‌ریزی‌ها مسلم است که دانش اندوخته بیکار منشعب می‌شود.
دانشگاه ها ماشین شغل‌سازی نیستند
فراستخواه ادامه داد: دانشگاهها دستگاه و ماشین شغل سازی نیستند. وظیفه دانشگاه تولید انسان فرهیخته، سرمایه انسانی است و در کنار این مدار اشتغال ایجاد می‌شود. اساسا دانشگاه فاقد سفارش اجتماعی است. متاسفانه دانشگاه‌ها ادامه دستگاه دیوان سالاری دولتی تلقی شده است که باید مقررات دولتی را اجابت کنند.
عضو هیئت علمی موسسه پژوهش و برنامه‌ریزی آموزش عالی در رابطه نقش فضای علمی، اظهار کرد: ساختارهای خشک رسمی به فضاهای غیر رسمی سایه انداخته است. نیاز به فضاهای رغبت انگیز پر از بحث و گفت وگو و نشاط داریم. طراحی دانشگاه‌ها با تجربه کاربران و سیاست‌های ما ارتباطی ندارد. سیاست‌ها با تمرین زندگی روزمره دانشجویان هم راستا نیست.
وی با اشاره به شخص ثالث دانشگاه، خاطرنشان کرد: شخص ثالث اجتماعی، فرهنگی نداریم. دانشگاه در ایران به مثابه آینه‌داری در محله کوران است. بخش‌هایی از دستگاه‌های دولتی علوم انسانی را قبول ندارند و دانشگاه‌ها هم در این خصوص احساس مسئولیت نمی‌کند. کالایی شدن دانشگاه موجب از بین رفتن علوم پایه در دانشگاه‌ها شده است. تمام این عوامل سبب پدیده سندروم قفسه و خاک خوردن تحقیقات، پایان نامه‌ها و کتب شده است.
انتهای پیام