چاپ

سپاهان نیوز - یک منتقد ادبی گفت: هوشنگ گلشیری آنچه در اطرافش نگاه می کرد همه با نگاهی تحلیلی و نقادانه بوده و او صرفا داستان را برای داستان نمی نوشت. او برای تحلیل انسان امروز، گاهی جامعه، مردم و ...داستان می نوشت
سیاوش گلشیری در گفت و گو با خبرنگار ایسنا- منطقه اصفهان، در خصوص هوشنگ گلشیری و داستان‌نویسی‌هایش، اظهار کرد: هوشنگ گلشیری در دهه 40 همراه با هم سن و سال های خود که از اتفاق نویسندگان و شعرای جوان اصفهانی بودند، هسته اولیه جُنگ اصفهان را بنا نهاد و توانست با افرادی همچون ابوالحسن نجفی، میرعلایی، احمد گلشیری، کلباسی این جُنگ را به پیش ببرد.
وی افزود: هوشنگ گلشیری پیش از جُنگ اصفهان نیز در انجمن ادبی صائب که گرداگرد مقبره این شاعر برپا می شد حضور داشت و به شعرخوانی می‌پرداختند. در این انجمن چون نسل جدید و قدیم شعرا در آن حضور داشتند همواره تعارض‌های نظری وجود داشته که همین تعارض ها موجب شکل گیری جُنگ اصفهان می شود.
این نویسنده و منتقد ادبی با اشاره به اینکه گلشیری در کنار فعالیت‌های ادبی فعالیت‌های سیاسی هم داشته و دوبار به زندان هم رفته است، ادامه داد: مجموعه داستان "مثل همیشه" هوشنگ گلشیری با توجه به تجربه زیستی او در زندان و گرایش رئالیسم اجتماعی نوشته شده است.
گلشیری تصریح کرد: هوشنگ گلشیری دانشجوی ادبیات دانشگاه اصفهان بود و در یکی از روستاهای کوهپایه نیز معلمی می کرد و در داستان "خوابگرد" اشاره ای نیز به کوهپایه داشته است.
وی ادامه داد: آشنایی با ادبیات کلاسیک تاثیر بسزایی بر روی گلشیری می گذارد. به دلیل اینکه گلشیری از شعر آغاز می کند و اولین داستانش را به سفارش الولحسن اصفهانی به نگارش در می آورد و گلشیری جایی نقل می کند"میان داستان و شعر متوجه شدم که در شعر استعدادی ندارم و داستان را انتخاب کردم"
این نویسنده گفت: رفته رفته آشنایی با افرادی که با آغاز نهضت ترجمه، ادبیات فرانسه را می شناختند و شناخت خود گلشیری از ادبیات کلاسیک و همچنین ترجمه مبانی نظری ادبیات موجب شد تا او در ادبیات داستانی با شگردها و تمهیدات فرمی و مضمونی آشنایی بیشتری پیدا کند.
گلشیری با اشاره به اینکه ابوالحسن اصفهانی به صورت غیر مستقیم حق به گردن ادبیات داستانی این کشور دارد، گفت: جُنگ اصفهان موجب شد که ادبیات کلاسیک و مدرن در کنار هم قرار بگیرند. گلشیری پس از آن با "شازده احتجاب" بر سر زبان ها افتاد و پس از آن فرمان آرا گلشیری را پیدا کرد تا فیلم نامه را با هم بنویسند.
وی اظهار کرد: "شازده احتجاب" اولین اثری است که دارای ویژگی سیال ذهنی بوده که گلشیری آن را از خشم و هیاهوی ویلیام فاکنر عاریه گرفته است. در این رمان گلشیری دوره قاجار را به نقد می کشد.
این نویسنده با اشاره به اینکه منتقدین اعتقاد دارند گلشیری در داستان کوتاه پیش رو تر از داستان بلند بوده است، گفت: هرچند در هر دو نوع داستان کوتاه و بلند نوآوری داشته است. اعتقاد به فرم، زبان و ساختار قصه و متناسب بودن آنها با مضمون داستان‌ها یکی از شاخص های گلشیری بوده و مضامین خلاقانه نیز در داستان‌های کوتاه او کاملا مشخص است.
گلشیری تاکید کرد: هوشنگ گلشیری آنچه در اطرافش نگاه می کرد همه با نگاهی تحلیلی و نقادانه بوده و او صرفا داستان را برای داستان نمی نوشت. او برای تحلیل انسان امروز، گاهی جامعه، مردم و ...داستان می نوشت. فرم زیبایی شناسانه قصه و ساحت خلاق داستان نویسی برایش اهمیت داشت.
وی با اشاره به اینکه ادبیات داستانی ایران اگر گلشیری را نداشت قطعا چیزی کم داشت ادامه داد: گلشیری چیزهایی را به ادبیات داستانی ایران اضافه کرده که پیش تر ها وجود نداشت،. او مولفه‌هایی مثل زبان را جدی گرفته بود و به همین دلیل در هر قصه زبان مختص به خود را داراست.
انتهای پیام