fiogf49gjkf0d
سپاهان نيوز- سيد ابوالفضل رضوي (دانشيار دانشگاه خوارزمي) و محمدحسين فروغي(دبير آموزش و پرورش اصفهان) در مقاله خود با عنوان «چهارباغ قديم و چهارباغ جديد در اصفهان» به بررسي سابقه چهارباغ اصفهان و اهميت هويت هنري آن پرداخته‌اند.
خيابان چهارباغ در دوران شاه عباس اول در سال‌هاي آغازين قرن يازدهم ساخته شد. نام آن را متاثر از اعتقادات ديني و اسلامي درباره عناصر چهارگانه و چهار نهر بهشتي دانسته‌اند. تکرار عدد چهار در نام گذاري‌هاي مختلف در حوزه‌هاي هنر، ادبيات و دين نشان مي‌دهد، اين عدد راز آميز در وراي خود فلسفه بزرگي از اعتقادات شرقي را به همراه دارد و از سوي ديگر واژه باغ نيز تداعي‌کننده بهشت است. چهارباغ در قالب نام باغ ايراني ريشه در آيين‌هاي ايراني دارد و محصول تعامل سازنده بين انسان ايراني در مواجهه با طبيعت است.
شاه عباس در سال 1006 که تصميم گرفت اصفهان را پايتخت ابدي خود کند، دستور داد تا از درب باغ نقش جهان در دروازه دولت تا کنار زاينده‌رود خياباني احداث کنند و چهارباغي در هر دو طرف خيابان بيندازند و از کنار رودخانه تا پاي کوه صفه را نيز با خياباني به هم وصل کنند. اطراف آن را ميان اعيان و اميران تقسيم کرد تا هر کدام باغي بسازند.
به گزارش شاردن و راوندي، شاه عباس به اين خيابان خوش منظر به شدت علاقه داشت به گونه‌اي که براي آن قوانيني گذاشت. از جمله اينکه مقرر کرد تا چهارشنبه‌ها اين خيابان براي زنان قرق شود تا زنان بدون نقاب و آزادانه گردش کنند، حتي فروشندگان و مأموران هم در اين روز از زنان بودند.
البته چهارباغ مجلل صفوي در دوران قاجار به واسطه بي‌توجهي ظل السلطان دچار ويراني، رکود و ناامني شد اما پس از قاجار، چهارباغ دوباره در مسير رونق افتاد و به مرور زمان با ساخت و ساز منازل مسکوني در باغ‌هاي اطراف آن خيابان به مرور تبديل به بازار خريد و فروش شد. در دوران رضاشاه با توسعه اين خيابان به طرف شمال، خيابان چهارباغ پايين ساخته شد.