چاپ

سپاهان نیوز - یک استاد دانشگاه اصفهان گفت: بر خلاف اظهار نظرهای موجود، اصفهان در زمان صائب مهد شعر و ادب بوده و شعر در میان مردم عادی کوچه و بازار رواج پیدا می‌کند و به همین دلیل اصطلاحات و نشانه ها و مسائل فرهنگی در شعر صائب نمود پیدا کرده که این ویژگی بارز اشعار این شاعر است.
به گزارش خبرنگار ایسنا- منطقه اصفهان، سید مهدی نوریان در ششمین همایش بزرگداشت مولانا صائب تبریزی پیرامون محل تولد صائب، اظهار کرد: محققان نظرهایی مطرح کرده اند که صائب متولد اصفهان است در حالی که اسناد چنین موضوعی موجود نیست و بدون تردید صائب متولد تبریز است و در یکی از شعرهای خود به این مسئله می‌پردازد که علاقه ای که به مولانا دارم به خاطر این است که مولانا به شمس تبریزی علاقه و من هم اهل تبریز هستم.
وی افزود: طبق سنگ نوشته مزار صائب تاریخ فوت وی به سال 1087 هجری قمری بر می‌گردد البته در چند جای دیگر تاریخ فوت صائب را سال 1086 هجری قمری دانسته اند که احتمال داده می شود تاریخ که روی سنگ نوشته شده است زمان تهیه شدن سنگ مزار وی است.
این عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان ادامه داد: صائب در یکی از شعرهای خود به صراحت به هشتاد سالگی خود اشاره می‌کند و مشخص نیست چند سال پس از آن زندگی می کند. اگر فرض کنیم صائب 86 سال عمر کرده و آن را از تاریخ وفات وی کم کنیم پس صائب در سال 1000 هجری قمری به دنیا آمده است.
نوریان تصریح کرد: طبق اسناد تاریخی سال 1012 هجری قمری شاه عباس صفوی به تبریز لشکر کشی می کند و این شهر را از دست عثمانی ها آزاد کرده و پس ازآن بزرگان و علمای این شهر به اصفهان و در خیابان عباس آباد فعلی اسکان داده می شوند که پدر صائب هم میرزا عبدالرحیم کدخدای تجار بوده و این گونه شد که صائب به اصفهان می آید.
وی افزود: تبریزی ها در ساختن شهر اصفهان نقش بسزایی داشتند و در هر زمینه ای بزرگانی از شهر از تبریز در اصفهان نشانی از خود باقی گذاشتند از جمله خوشنویسی هایی که در کتیبه ها باقی مانده است. مثلا خوش نویسی که هم اسم صائب بوده است و با نام شمس الدین شیرین قلم تبریزی که کتیبه سر در مسجد علی در زمان شاه اسماعیل اول صفوی به قلم او نگاشته شده است،.یکی دیگر از بزرگان علیرضا عباسی تبریزی که آثار خوشنویسی وی در اکثر مساجد اصفهان قابل رویت است.
این استاد دانشگاه گفت: مرحوم استاد همایی بر اساس خوانده ها و دانسته های که از منابع قدیمی جمع آوری کرده است این مکان را پیدا می کند. مقبره صائب به انبار چوب تبدیل شده بود و در کنار مزار وی چند سنگ قبر دیگر بوده که مربوط به فرزندانش بوده هرچند این سنگ مزار از همان سال‌ها باقی مانده است.
نوریان افزود: کتابی همین اواخر با نام "مذکر الاصحاب" به چاپ رسید که به زندگی نامه صائب می‌پردازد؛ مولف این کتاب اهل سمرقند بوده و به ملیحای سمرقندی معروف است و در سال 1090 هجری قمری به اصفهان سفر می‌کند و در مورد محل زندگی صائب می گوید "در بین تمام خانه های محله عباس آباد خانه صائب بزرگترین بود و مشخص است که محل رفت آمد بزرگان و افراد اهل فن و شعر بوده است".
وی افزود: بر خلاف اظهار نظرهای موجود، اصفهان در زمان صائب مهد شعر و ادب بوده و شعر در میان مردم عادی کوچه و بازار رواج پیدا می‌کند و به همین دلیل اصطلاحات و نشانه ها و مسائل فرهنگی در شعر صائب نمود پیدا کرده که این ویژگی بارز اشعار این شاعر است.
این استاد دانشگاه با اشاره به اینکه اشعار صائب را می‌توان از دو جنبه فکری و هنری نگاه کرد، گفت: از نظر فکری صائب تحت تاثیر مولانا است و این موضوع را به صراحت در شعرهای خود بیان می کند و افکار مولانا را بازسازی کرده است. صائب از نظر هنر شاعری است که علاقه خاصی به شعر حافظ داشته و به حافظ توجه بیشتری می‌کند، در واقع می‌توان گفت صائب در نوع خود عصاره فرهنگ ایرانی است و از هر دیوانی و بوستانی گلی چیده و از آن در شعر خود استفاده کرده است بنابراین اکثر نشانه های فرهنگ ایران را می توان در آن پیدا کرد.
نوریان خاطرنشان کرد: متاسفانه در خصوص صائب در شهر اصفهان کوتاهی های شده است، این باغ باید بزرگ باشد کتابخانه‌ای داشته باشد باید شبیه به مقبره حافظ بوده تا همه از حضور در آن لذت ببرند البته که معلم‌های ادبیات هم در این خصوص کوتاهی های کرده اند که باید جبران کنند.
انتهای پیام