چاپ

پیام سپاهان - سال 94 بود که با شکستن رکورد ملی دوی 60 متر بانوان لقب دختر باد ایران را به دست آورد، پس از آن جز سی و دو دومیدانی کار جهان در سال 2016 قرار گرفت و این شد که فرزانه فصیحی بر سر زبان‌ها افتاد، دختر دومیدانی کار اصفهانی که روزگاری نه چندان دور خیلی هم از دو میدانی خوشش نمی‌آمده و اصلا دویدن را دوس نداشته، اما حالا نه تنها یک دومیدانی کار حرفه‌ای است بلکه می رفت تا به یکی از برترین ورزشکاران زن اصفهان در سطح دومیدانی کشور و حتی جهان بدل شود.
به گزارش خبرنگار ایسنا- منطقه اصفهان، دی ماه سال گذشته بود که بدون رکوردگیری اسامی بازیکنان دومیدانی داخل سالن اعلام شده بود و نامی از فرزانه فصیحی نبود، هنوز صدای بغض هایش در گوشی تلفن بود که گفت فدراسیون دو و میدانی می دانست که تخصص من دوی 60 متر است و انتظار داشتم که برای مسابقات آسیایی داخل سالن در رشته 60 متر اعزام شوم، اما زمانی که اسامی اعلام شد و نامی از من نبود، باور نداشتم و هنوز هم در بغض و گریه این موضوع قرار دارم که چرا وقتی من یکی از بهترین های دو 60 متر هستم حتی بدون رکوردگیری از کنار نامم رد می شوند.
حالا شش ماه از آن ماجرا می‌گذر فصیحی به میادین بازگشت، بغض هایش را فراموش کرد و اشک هایش را پاک کرد، پاک کرد و دوید، تمرین کرد هم در حاشیه زاینده رود هم در ورزشگاه نقش جهان هم روی چمن هم روی پیست تارتان، تلاش کرد و تلاش کرد، او می خواست دوباره دختر باد ایران شود این بار نه در سطح کشور که در سطح آسیا امیدش جاکارتا بود، اما ناگهان بعدازظهر 13 مرداد 97 او در پستی غم انگیز در اینستاگرام اینگونه می‌نویسد: "به خداحافظی از ورزش حرفه ای و پیستهای دوومیدانی فکر می‌کنم با نگاهی که نومیدانه بر مدالهایم خیره مانده است...
قهرمانی و کسب مدال‌های رنگارنگ سکوی پرتابی نبود.متاسفم برای زمان های از دست رفته و بهترین روزهای عمرم...
فدراسیون دوومیدانی ایران به همین راحتی از سریعترین دونده دختر خود چشم پوشی کرد و تلاش ها و ثبت رکوردهای قابل توجه مرا در 60 متر 100متر و 200متر نادیده گرفت،منی که بارها و مخصوصا در تلاشهای اخیرِ کسب سهمیه ،صلاحیت و توانایی خود را در سه رشته سرعت ایران به رخ کشیدم، می‌بایست(علی رغم وجود سهمیه)از اعزام به بازیهای آسیایی جاکارتا حذف می‌شدم تا بار دیگر یادمان نرود که هیچ اتفاق خوبی قرار نیست رخ دهد و نه هیچ رویایی برای تحقق و دویدن...
دریغ کردن فرصت طلایی بازیهای آسیایی خط بطلانی بود برای تمام عمری که به مشقت گذشت.می‌روم تا به زندگیم سرو سامانی دوباره دهم"
او در این پست اینستاگرامی نوشته است می‌رود تا سر و سامانی به زندگی اش بدهد، نوشته ای که بوی خداحافظی در سن 26 سالگی دارد، او در اوج جوانی ورزشش را پژمرده می‌بیند.
کد خبرنگار:13023
انتهای پیام