پیام سپاهان- «برنامه با خوشامدگویی و شرح گزارش کار مدیر خانه مطبوعات استان آغاز می‌شود، سپس مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان، گزارش کوتاهی از وضعیت رسانه‌های اصفهان خواهد داد. استاندار اصفهان نیز برای حضور در این جشن اعلام آمادگی کرده و برای تبریک این روز و خوشامدگویی به معاون مطبوعاتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی پشت تریبون خواهد رفت. درنهایت نیز مستمع سخنان معاون مطبوعاتی وزیر خواهیم بود. البته اجرای استنداپ کمدی، گروه موسیقی و برنامه‌های شاد دیگری هم برای سرگرمی اصحاب رسانه خواهیم داشت.»

گفته‌اند این سخنرانی‌ها خیلی کوتاه است اما تجربه شرکت در بیش از هزاران نشست و برنامه به ما می‌گوید آن‌ها که برای سخنرانی پشت تریبون نمی‌روند، بیشتر از همه حرف می‌زنند؛ چون فقط بیست دقیقه در حال توضیح همین مسئله‌اند که برای سخنرانی نیامده‌اند و می‌خواهند کم حرف بزنند. 

البته خصلت گرمی گفتار، مختص ایرانی‌ها  و شرقی‌ها نیست، حتی آقای گابریل گارسیا مارکز کلمبیایی هم کتابی 1650 صفحه‌ای با عنوان "برای سخنرانی نیامده‌ام" دارد که مشروح سخنرانی‌هایش را در آن گنجانده. 

القصه، چشم‌ها را که بشوییم می‌بینیم مسئولان امر در این‌که به حذف سخنرانی بزرگان مبادرت نکرده‌اند پر بیراه هم نرفته‌اند، تصور کنید قرار بود خبرنگاران با دو تن از اعضای خانواده‌شان دور یک میز می‌نشستند و حین شنیدن یک موسیقی نشاط‌ انگیز، فقط از خوراکی‌های روز میز تناول می‌کردند، هیچ مسئول خاصی هم ‌مرکز توجهشان نبود. منصف باشیم، این بیشتر شبیه شرکت در یک جشن عروسی است تا جشن روز خبرنگار. 

فقط خیال اینکه خبرنگاری پشت تریبون برود و بخواهد از وضعیت بیمه و حق التحریر و نبود امنیت شغلی و توهین و تحقیرهایی که شنیده بگوید هم اشک آدم را درمی‌آورد و جشن را به سمت سوگواری و عزاداری سوق می‌دهد چه برسد به تحقق آن. 

تازه، این فقط هنر ما خبرنگاران که می‌توانیم حرف‌های دیگران را کلمه به کلمه بشنویم و هم‌زمان بنویسیم و تنظیم و تحمل هم کنیم، چطور می‌شود از مسئولان انتظار داشت که این کار را ولو برای یک روز انجام دهند؟ حاشاوکلا.

همان بهتر که چند سخنران موجه بیایند و در این جشن گزارش کار ارائه بدهند تا خبرنگاران در روزی که به نام آن‌هاست مشغول ثبت ارقام و آمار این گزارش‌ها باشند و حتی یک‌لحظه از رسالتشان فاصله نگیرند.