چاپ

پیام سپاهان - اصفهان- خبرنگاری خلق مکرر مشق و عشق است؛ سوختن و ساختن است تا در پرتو قلم، دانایی روایت شود و فانوس آگاهی همواره بدرخشد.
خبرنگاری جدل همیشگی با آسایش و آرامش است؛ آنجا که دویدن های پی در پی و رنج های مداوم با حرفه ای سخت و دشوار گره خورده است.
خبرنگاری کرنشی بی نظیر است؛ آنجا که قلم از بیان دردها، خسته و کوفته می شود.
خبرنگاری پیدای پنهان است؛ آنجا که در عرصه کارزار با تمام وجود ایستاده ای.
خبرنگاری عشق است؛ آنجا که می خواهی برای همیشه بی خیالش باشی اما کششی عجیب پای رفتنت را می بندد!
خبرنگاری؛ مشق است؛ آنجا که با خودت عهد می کنی سرمشق آگاهی را هر شب بنویسی.
خبرنگاری؛ لبخند است؛ آنجا که می فهمی قلمت بیهوده نچرخیده و حادثه ای خوش به ارمغان آورده است.
خبرنگاری؛ خار است؛ آنجا که قلمت بر مزاج برخی ها تیز و تلخ می آید.
خبرنگاری چراغ است؛ آنجا که حرکت قلم، گره گشایی می کند.
خبرنگاری هنر است؛ آنجا که ریز و درشت وقایع را ازشیارهای ذهن عبور می دهی تا در قالب بهترین و زیباترین واژه ها به عرصه ظهور و حضور برسانی.
خبرنگاری تنهایی است؛ آنجا که برای رسالت عظیمی که به دوش توست، همنشینی با عزیزانت را از دست می دهی.
خبرنگاری حرفه ای غریب است؛ آنجا که کسی از پشت صحنه تلاش هایت خبر ندارد، آنجا که روایتگر غم ها و شادی هایی، اما هیچگاه کسی از تو نمی گوید و از تو نمی نویسد.
خبرنگاری بیقراری است؛ آنجا که چتری برای باران های استرس زا نداری؛ آنجا که دویدن و تکاپو دغدغه دائمی توست.
خبرنگاری درد است؛ آنجا که سختی ها و تلاش های بی امان، بیمارت کرده است و تو هنوز فرصتی برای رسیدن به خود نداری!
خبرنگاری آزادی است؛ آنجا که برای نوشتن، حصاری دور خود نمی بینی!
خبرنگاری شجاعت است؛ آنجا که بلندای مقام ها و قدرت صندلی ها تو را نمی ترساند.
خبرنگاری آزادگی است؛ آنجا که کبوترهای ذهنت در آسمان عزت به پرواز در می آید.
خبرنگاری؛ بهار است؛ آنجا که قلم شکوفه می دهد و تابستان است آنجا که ثمره تلاشت به بار می نشیند و خزان است آنجا که جایگاهت غروب می کند و زمستان است آنجا که سوز رنجها به استخوانت می رسد.
خبرنگاری در وصف نمی گنجد؛ شاید به این دلیل که خبرنگاری" شهادت" است و این یعنی واژه ها کم می آورند و اینجاست که باید گفت: مرحبا به همت شهید که در سایه نامش، یک روز از تقویم سراسر حادثه ایران به نام خبرنگار است.
**فاطمه زمانی**
گ/9861 / 1339