پیام سپاهان- او در میان عارفان و شاعران ایرانی به "رومی" و "مولانای روم" معروف بوده چراکه وی مدت زیادی از عمر خویش را در شهر قویه سپری کرده و در آنجا به خاک سپرده شده است.

مولوی را می توان از بزرگترین شاعران ایرانی برشمرد و اورا هم تراز با سعدی و حافظ دانست. این عارف بزرگ در اشعار خود به خوبی وسعت نظر، بلند اندیشی، بیان ساده و زیبا و دقت در ترویج خلوص انسانی و مسائل بی شمار دیگری را رعایت کرده است.

سعید شفیعیون عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان با اشاره به اینکه مولوی هویت ملی ما ایرانیان است، یکی از نکاتی که مولوی را از دیگر شاعران متمایز می‌کند، تسلط وی بر دو ساحت "تعلم" و "تعلیم" است. در مراکز ادبی-علمی همچون دانشگاه ها "دیوان شمس" به طور کامل و با جزئیات تدریس می‌شود و از آنجایی که او مشتاقان زیادی دارد دانشجویان برای انجام پروژه های خود از او بهره مند می گیرند.

وی ادامه داد: مولوی از هنجار شکنان ادب پارسی محسوب می‌شود، تبحر او در استفاده از واژگان خاص برای خلق عشق های حماسی، عرفانی، روحی و عاطفی مثال زدنی است. یکی از دلایل بزرگ ماندگاری این عارف بزرگ، داستان پردازی به شیوه ای متفاوت و هنجارشکنانه است که او را در این حیطه صاحب سبک می کند.

شفیعیون در خصوص این كه چرا مکتب مولوی در بین مردم و جامعه کمتر دیده می شود و هنوز نتوانسته ایم آن طور که باید از آموزه های اوی بهره مند شویم، گفت: درک مکتب مولانا نیازمند دانستن حداقل مسائل اخلاقی و پایه در بین انسان ها است، شخص باید با یک پختگی و جوششِ درونی که در خودش پدید آورده به سمت فهمیدن اشعار و مکتب مولوی گام بردارد. مولوی عارف و انسان بزرگی است، بنابراین درک آموزه هایش نیازمند داشتن فکری وسیع و اخلاقی انسانی است و نمی‌توان به این سادگی ها به اعجاز اشعار و ابیات او دست یافت.