چاپ

پیام سپاهان - اصفهان - مثنوی پژوه و استاد دانشگاه گفت: توجه افراطی به قوانین و حیات سیاسی سبب دور شدن ما از حیات معنوی شده است در حالی که انسان معنوی می تواند بهترین نظام های اجتماعی و سیاسی را برگزیند.

به گزارش خبرنگار مهر ، رضا بابایی پیش از ظهر چهارشنبه در نشست توجیهی جشنواره «رسول مهر» با اشاره به کم توجهی به وجه رحمانی شخصیت پیامبر گرامی اسلام(ص) در تاریخ اسلام، اظهار داشت: باید بررسی کنیم که چرا تازه امروز به فکر پرداختن به شخصیت نبی مکرم اسلام (ص) بپردازیم و چرا قبلاً از برخی از ویژگی های ایشان غفلت می کردیم.
وی‏ ادامه داد: ممکن است در بخشی از تاریخ متوجه کمبودها نشویم اما بالاخره در یک نقطه این کمبودها ما را از پای در خواهد آورد، غفلت هایی در بخشی از تاریخ معاصر ما وجود دارد که لازم است به آنها بپردازیم.
کم توجهی به پیامبران و ختم نبوت از کمبودهای تاریخی جامعه است
این استاد دانشگاه کم توجهی به انبیاء و پیامبران الهی در تاریخ معاصر ایران را یکی از کمبودهای تاریخی جامعه دانست و تصریح کرد: آن توجهی که نسبت به ائمه اطهار(ع) و امامزادگان وجود دارد، هرگز درباره پیامبران وجود ندارد، همه امامزادگان واجب التعظیم هستند، اما گاهی برخی از امامزاده ها بسیار گمنام هستند که حتی یک جمله هم از ایشان در تاریخ ثبت نشده است، همچنین نسبت به انبیایی که خداوند در قرآن کریم درباره آن ها با ما صحبت کرده است بی توجه هستیم.
بابایی‏ با بیان اینکه بی توجهی نسبت به ختم رسالت لایه بالاتری از بی توجهی به انبیاء است، افزود: ختم رسالت برکاتی دارد و به انسان می گوید که باید در یک سری از امور روی پای خودت بایستی، البته هیچ گاه نباید میراث نبوت از پیش چشم انسان ها پاک شود.
توجه افراطی به پیامبران بیرونی سبب سرکوبی پیامبران درونی می شود
وی با اشاره به لزوم بیدار شدن پیامبران درونی در انسان ها، اظهار داشت: امام کاظم(ع) فرمودند که برای انسان ها دو حجت و پیامبر یعنی حجت درونی و حجت بیرونی وجود دارد اما وقتی نگاه ما دائم به پیامبران بیرونی باشد، پیامبران درونی سرکوب می شوند.
استاد دانشگاه‏ توضیح داد: بی توجهی به ختم نبوت سبب می شود که هنوز و بعد از سالیان دراز در هر مشکل و موردی به دنبال متون قدیمی و قرینه هایی از تاریخ انبیاء و گذشتگان باشیم، همانطور که پیامبر اسلام(ص) به عرفیات دوران خودش احترام می گذاشت، ما هم می توانیم به تأسی نبی اسلام(ص) اقتضائات اطراف خود را درک کنیم.
اشتباه مسلمانان در پیروی از محصولات سیره و سنت به جای دریافتاصل آن
بابایی با انتقاد از بهره گیری از فراورده های سنت و سیره پیامبر اسلام(ص) و ائمه اطهار(ع) به جای استفاده از اصل آنها، ابراز داشت: وقتی پیامبر اکرم (ص) به مدینه وارد شدند، بسیاری از امور متداول در شهر را تأیید کردند و برای آنها حرمت قائل شدند اما ما همراهی با عقل و خرد جمعی را از پیامبر(ص) نیاموختیم و تنها فراورده آن همراهی را یاد گرفتیم.
وی‏ با اشاره به تفاوت سنت با سیره در کلام استاد شهید مرتضی مطهری(ره)، بیان داشت: ما باید روش کار را بیاموزیم و از پرداختن صرف به نتایج بپرهیزیم.
وجه تربیتی اسلام و حیات معنوی مغفول مانده است
استاد دانشگاه با بیان اینکه یک وجه همه اولیاء و انبیاء وجه عقیدتی آن هاست، افزود: اولیاء الهی یک سری از باورها را مطرح کردند و پدیده هایی را نشان دادند، بودا جمله زیبایی دارد که می گوید اگر شخصی با انگشت خود ماه را به شما نشان داد، به انگشت او خیره نشوید، او می خواهد شما را متوجه چیزی بکند، نه اینکه شما تمام عمر خود را درباره آن انگشت بحث کنید و کتاب ها بنویسید، انگشت پژوهی و انگشت پرستی غلط است.
بابایی‏ چهره سیاسی و اجتماعی انبیاء را وجه دیگر اولیای الهی دانست و گفت: همه انبیای الهی در عصر خود چالش های سیاسی و اجتماعی داشتند که ناشی از مأموریت و پیام آن ها بود، وجه دیگر انبیاء توجه ویژه به مسائل تربیتی بود که این وجه بیشتر از بقیه مغفول مانده است.
انسان معنوی بهترین نظامات سیاسی و اجتماعی را برمی گزیند
وی با اشاره به اینکه انسان معنوی تربیت شده انبیاء و اولیاء خود بهترین نظامات سیاسی و اجتماعی را بر می گزیند، تصریح کرد: انسان معنوی بهترین راه ها و مسیرها برای حل معضلات را می یابد، بنابراین باید ماهیگیری را بیاموزیم، نه اینکه همواره چشممان به ماهی هایی باشد که اولیاء صید می کنند.
استاد دانشگاه‏ با بیان اینکه در زمان بعد از رحلت نبی مکرم اسلام(ص) وجه احکامی و قانونی و فقهی اسلام بر وجوه دیگر آن غلبه کرد، اظهار داشت: انصافاً هم جامعه در آن زمان نیاز شدیدی به فقه و احکام و آداب و مقررات داشت و چه بسا اگر این ها نبودند جامعه اسلامی در برخی از برهه ها منقرض می شد، اما حیات سیاسی و اجتماعی سبب شد تا حیات معنوی و عرفانی به تدریج فراموش شود.
لزوم توجه به آیات اخلاقی و رحمانی قرآن
بابایی با اشاره به برخی از آیات قرآن کریم درباره«خلق عظیم» پیامبر اسلام(ص) و آیات رحمانی، بیان داشت: خداوند می فرماید اگر پیامبر(ص) آن اخلاق و طرز برخورد و بیان را نداشت نمی توانست آن تعداد بالا از مردم را به خود جذب کند، اما در جامعه ما بیشتر به آیاتی از نوع «اَشِدّاءَ عَلَی الکَفّار» توجه می شود.
وی‏ مرسوم بودن نوع خاصی از آیات و روایات در برهه های زمانی خاص را از ضروریات دانست و گفت: در زمان قبل از انقلاب در دهه چهل برای مبارزه با تفکر کمونیستی به دنبال آن بودیم تا اسلام را یک دین سیاسی و اهل مبارزه معرفی کنیم، در زمان مبارزه با شاه نیز مرتب آیات جهاد را برای مردم بازگو و تبیین می کردیم که البته همه این کارها صحیح بودند، اما نباید برای همیشه در آن حالت و موقعیت باقی بمانیم
پادزهر توسعه طلبی نوع دوستی و تعالیم انبیاست
استاد دانشگاه با بیان اینکه اروپا در قرون وسطی به علم و عقل پشت کرد و بعد از آن هم یک عقل گرایی افراطی را در پیش گرفت، تصریح کرد: وضعیت به گونه ای شد که حتی بشر دیگر حق نقد عقلانیت را هم نداشت، بعدها افرادی نظیر کانت در تعدیل تفکر بشریت بسیار مؤثر بودند، اما در نهایت آثار آن افراط باقی ماند و آنچه امروز تحت عنوان«توسعه طلبی» مشاهده می کنیم ریشه در آن روزگار دارد و پادزهر آن نوع دوستی و تعالیم انبیاست.
هدف اصلی دین آزاد و رها کردن انسان از قید و بند بت های متعدد است
بابایی آزاد و رها بودن از بند بت پرستی را به عنوان پیام اصلی دین معرفی کرد و ابراز داشت: خیلی سخت است که بخواهیم قبول کنیم 124 هزار پیامبر تنها برای این آمده اند که بشر دیگر سنگ و چوب و تندیس ها را نپرستد، پیامبران آمدند تا باری از روی دوش انسان بردارند و او را سبک و آزاد کنند، پیامبران به مردم گفتند که خدایان را دور بریزند و تنها یک خدای واحد را بپرستند، مولانا این موضوع را به خوبی در شعر«کیست مولا آن که آزادت کند» توضیح داده است.