چاپ

پیام سپاهان - "چهار دهه روزنامه‌نگاری" عنوان نشستی است که تنی چند از اعضای کانون روزنامه‌نگاران پیشکسوت اصفهان را ظهر چهارشنبه 12 دی‌ماه در کتابخانه فرهنگسرای تخصصی رسانه دورهم جمع کرده بود.
به گزارش خبرنگار ایسنا- منطقه اصفهان، فاطمه شفیعی، مدیر فرهنگسرای تخصصی رسانه و علی‌اکبر نوری، روزنامه‌نگار پیشکسوت، در ابتدای جلسه از حاضران خواستند تا به‌منظور تولید محتوا برای ویژه‌نامه‌ای که قرار است به مناسبت دهه فجر منتشر شود، دست‌به‌قلم شوند و مقالاتی را با موضوع:
بررسی نقش رسانه در تعمیق آرمان‌های انقلاب، حدومرز رواداری رسانه و حاکمیت، رسانه‌های رسمی، فضای مجازی؛ تقابل یا تعامل، رابطه رسانه با مردم؛پیشرو یا پیرو، رسانه در مقابل رویدادها؛ سوگیری یا روایتگری و حقیقت و ماهیت رسانه بنویسند.
شهروند خبرنگار، جلوتر از خبرنگار
محمدرضا شکراللهی، دبیر خبرگزاری ایرنا، اولین پیشکسوتی بود که لب به سخن گشود و این سؤال اساسی را مطرح کرد که طی این چهل سال آیا رسانه‌های اصفهان توانسته‌اند در حد و اندازه نصف جهان به مسائل درونی آن بپردازند یا خیر؟ و البته، پاسخ او به این سؤال منفی بود.
شکراللهی، ضمن درخواست برای تداوم جلسات هم‌اندیشی، ضرورت بازنگری در کارکردهای رسانه و شیوه‌های نوشتاری را نیز یادآور شد و گفت: چهل سال از وقوع انقلاب گذشته و تحولات زیادی پدید آمده اما هنوز نگاه ما به رسانه کلاسیک و موضعمان واگرایانه است. امروزه شهروند خبرنگاران خیلی پیش‌تر و بیشتر از یک خبرنگار در میدان کار و بستر اجتماع حضور دارند و استفاده از فنون قدیمی برای رقابت رسانه با این شهروند خبرنگاران راهگشا نیست.
راست بنویسیم یا دروغ؟
اصغر دهقان اما از منظر دیگری به بحث درباره این موضوع پرداخت. او که ازقضا ساعاتی پیش، در نشست دیگری با موضوع هم‌اندیشی برای پاسداشت چهل‌سالگی انقلاب حضور پیداکرده بود، خواستار پرهیز از موازی کاری دستگاه‌ها و جلوگیری از هدر رفت بیت‌المال شد. دهقان خطاب به همه حضار اظهار کرد: ما درباره این چهل‌سال باید راست بنویسیم یا دروغ و اگر راست بنویسیم آیا امکان نشر این مطالب وجود دارد؟ نظر به صحبت آقای شکراللهی در مورد به‌روز بودن مردم و شهروند خبرنگاران نیز باید اعلام کنم که آن‌ها نسبت به روزنامه‌نگاران از آزادی عمل بیشتری برخوردارند.
مدیرمسئول ماهنامه سیبه، مهم‌ترین موهبت انقلاب را آموزش شیوه انقلاب کردن به مردم دانست و در ادامه عنوان کرد: انقلاب مانند فرزند ماست. فرزندی که گاهی اشتباهاتی هم داشته و ما آن را دلسوزانه تحمل کرده‌ایم اما اگر بنا باشد با نزدیکانمان درباره اشتباهات این فرزند درد دل کنیم، نمی‌توانیم دروغ بگوییم.
پس‌ازاینکه مدیر فرهنگسرای تخصصی رسانه، انحراف از بحث جلسه را به دهقان یادآور شد، علی‌اکبر نوری، برای روشن‌تر کردن موضوع نشست اظهار کرد: باید متوجه باشیم که رقابتی در کار نیست و تلاش دیگر دوستان برای پاسداشت دهه فجر هم منافاتی با برنامه‌ای که ما درصدد اجرای آن هستیم ندارد. ما از شما می‌خواهیم که با مدنظر داشتن سه کلیدواژه رسانه، انقلاب و اصفهان، روندی که مطبوعات در این سال‌ها طی کرده‌اند، بررسی و حقایق را بازگو کنید.
مطبوعات اصفهان درگذر زمان
غلامحسین جعفری، در ادامه، گریزی به وضعیت مطبوعات در سال‌های پیش از انقلاب زد و گفت: برای اینکه نقش رسانه را در انقلاب بدانیم و بفهمیم که این دو برای یکدیگر چه کرده‌اند ابتدا باید محیط را بشناسیم.
دبیر انجمن صنفی روزنامه‌نگاران اصفهان تصریح کرد: تا قبل از سال 1356 نشریات و روزنامه‌های زیادی در اصفهان منتشر می‌شد اما سال 1356 مطابق طرحی که وزیر اطلاعات و جهانگردی وقت داده بود مقرر شد که هر استان بیش از یک یا دو نشریه نداشته باشد. ازاین‌رو حق امتیاز نشریات اصفهان خریداری شد و فقط روزنامه "راه نجات" و هفته‌نامه "اولیا" باقی ماند.
وی افزود: هم‌زمان با انقلاب، نشریه موفق "حرکت" در اصفهان منتشر شد که بعدها به محاق تعطیلی رفت و دهه 60 نیز خیزشی برای انتشار چند نشریه به وجود آمد اما آن‌هم دیری نپایید. تا اینکه نشریه "زنده رود" و چند نشریه تخصصی دیگر شروع به کارکردند.
جعفری تأکید کرد: بنابراین وقتی صحبت از مطبوعات اصفهان در انقلاب است باید تمام روزنامه‌نگاران اطلاعات و کیهان و این نشریات را نیز در نظر گرفت. ضمن اینکه نباید فراموش کرد ما در دهه 60، هشت سال دفاع مقدس، نوسانات اقتصادی و تحولات دوره سازندگی را پیش رو داشتیم و درمجموع، می‌توان گفت که با این شرایط نشریات اصفهان خیلی خوب به رسالت خود عمل کردند.
این روزنامه‌نگار پیشکسوت خاطرنشان کرد: بنده از سال 1341 با روزنامه اطلاعات تهران‌ همکاری داشتم و آن زمان این روزنامه صفحه‌ای مختص اخبار اصفهان داشت. بعد از انقلاب و با شکسته شدن اعتصاب این روزنامه، ویژه‌نامه‌ای چهارصفحه‌ای که دوشنبه هر هفته منتشر می‌شد به استان اصفهان اختصاص داده شد و من در همین زمان به تمام شهرستان‌های استان سفر کردم و گزارشی از وضعیت اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و ... آن نوشتم. این کار را در راستای توسعه که یکی از اهداف انقلاب هم بود انجام دادم و استقبال خوبی هم از آن شد اما بعد از مدتی وضعیت کاغذ دچار مشکل شد و کم‌کم این ویژه‌نامه را با استان چهارمحال و بختیاری و بعد یزد شریک شدیم و درنهایت نیز بساط آن به‌کلی برچیده شد.
او ادامه داد: این مسائل گواهی بر این مدعاست که نیت انجام حرکت وجود داشته اما شرایط و نوسانات تا حدی مانع شده است. اکنون می‌بینیم که کمتر روزنامه‌ای حاضر است خبر تولیدی داشته باشد و ترجیح می‌دهد آن را از خبرگزاری‌ها کپی کند.
جعفری، خبر را مقدس و تفسیر را آزاد دانست و گفت: باید این فرهنگ، عمومی شود که در چارچوب خبر از کارشناس و در چارچوب گزارش و یادداشت از برداشت شخصی روزنامه‌نگار استفاده کنیم.
ضمن اینکه برای بررسی موضوعی کلی مثل تأثیر رسانه بر انقلاب و انقلاب بر رسانه، بهتر است به جزییات توجه کنیم و از کلی‌گویی و همه‌چیز را با یک چوب راندن بپرهیزیم.
روزنامه‌نگاری در زمان جنگ
فضل‌الله سلطانی، دیگر روزنامه‌نگار باسابقه جمع نیز توجه همگان را به بحث روزنامه‌نگاری جنگ جلب کرد و گفت: سال‌ها پیش بسیج رسانه همایشی برای تجلیل از خبرنگاران جبهه و جنگ ترتیب داده بود و جالب اینکه بعضی از تجلیل شدگان آن همایش زمان انقلاب هنوز قدم به عرصه وجود نگذاشته بودند!
وی افزود: جلیل ولی بیگ، محمدرضا شکراللهی، آقای جلیل فر و بنده تنها کسانی بودیم که به‌صورت مداوم و مستمر در جبهه به‌عنوان روزنامه‌نگار و عکاس حضور داشتیم و افراد دیگری که در اصفهان خود را به‌عنوان عکاس و روزنامه‌نگار جنگ معرفی می‌کنند درواقع حضور مستمری در این واقعه نداشته‌اند. حال‌آنکه ما هرروز صبح روزنامه کیهان و اطلاعات را به خط مقدم جبهه می‌رساندیم و وقتی حمله می‌شد جز قلم و کاغذ هیچ سلاح و سپری نداشتیم.
سلطانی، ضمن تقدیر از تلاش بی‌وقفه مدیریت فرهنگسرای تخصصی رسانه در راستای اعتلای رسانه‌های اصفهان اظهار کرد: امیدواریم که با تشکیل یک شورای هماهنگی از موازی کاری‌ها نیز پرهیز شود.
به گزارش ایسنا، در پایان این نشست حاضران متعهد شدند تا پیش از آغاز دهه فجر مقالات خود را پیرامون موضوعات مطرح‌شده، به‌منظور انتشار در ویژه‌نامه فرهنگسرای تخصصی رسانه آماده کنند
انتهای پیام