چاپ

پیام سپاهان- فاطمه نعناکار در آستانه 20 دی‌ماه (روز قتل امیرکبیر) اظهار کرد: امیرکبیر علم را سنگ بنای تمدن جدید می‌دانست و بر این اساس بود که نخستین و مهم‌ترین برنامه اصلاحات او از آموزش و تأسیس دارالفنون شروع شد. هر چند که اقدام‌های امیرکبیر، پیاده سازی و اجرای اصلاحات جامعی برای توسعه کشور بود، اما اولویت اصلی او، در بخش آموزش و علم‌آموزی بود.

وی افزود: امیرکبیر در سفرهای خود به خارج متوجه شده بود که اگر می‌خواهد در ایجاد تغییر و اصلاحات داخلی و خارجی به موفقیت برسد نیازمند افراد با سواد و تحصیل کرده است، بنابراین اقدام به راه‌اندازی مراکز آموزشی و انتشار روزنامه وقایع اتفاقیه کرد.

این پژوهشگر تاریخ، تصریح کرد: افرادی که قبل از امیرکبیر به اروپا یا هند رفته بودند،کمتر با تجدد آشنایی داشتند بنابراین در برخورد با تمدن جدید یا تسلیم آن شدند و یا نتوانستند توصیف دقیقی و زیر بنایی از آن ارائه دهند اما برخورد امیر با تجدد بسیار متفاوت است.

نعناکار تأکید کرد: امیرکبیر در مواجهه با دستاوردهای غرب نه تنها مسحور تمدن غرب نشد، بلکه به کشف و فهم زیربنایی تمدن جدید پرداخت و سعی کرد آن را به صورت عملی در ایران پیاده کند. امیرکبیر، واقع‌گرایانه زمان و جامعه خود را شناخت و برای سازندگی آن اقدام کرد.

وی ادامه داد: امیرکبیر، صدراعظم کاردان و آگاهی بود که برنامه‌ها و اقدام‌های اصلاحی او باعث شد سلطنت در خاندان قاجار تضمین شود و در همان دوران کوتاه صدارت برنامه‌های اثرگذار برای توسعه اقتصادی و صنعتی کشور طرح‌ریزی کرد و برای مثبت شدن تراز بازرگانی خارجی ایران تلاش‌های فراوانی انجام داد.

این پژوهشگر تاریخ معاصر گفت: امیرکبیر که فردی مذهبی بود در ارتقاء جایگاه و مقام علما نیز تلاش کرد. سرکوب شورش باب و از میان برداشتن فتنه ‌بابیه که با محاکمه و اعدام سید علی‌محمدباب به‌پایان رسید از جمله اقدامات او بود.

وی افزود: امیرکبیر با ایجاد کنسولگری در کشورهای همسایه ،گروهی را برای ترجمه و روابط خارجی تربیت کرد. سیاست موازنه منفی را در پیش گرفت و به این شکل که دیگر به هیچ قدرت خارجی باج نمی‌داد .

نعناکار تصریح کرد: مهمترین اقدام امیرکبیر تقویت روحیه اعتماد در جامعه آن روز بود، با این اعتقاد که یک کشور مستقل باید همه چیز خود را در داخل خاک خویش تهیه کند و از فروش مواد خام به قیمت ارزان و خرید تولیدهای خارجی باعث ورشکستگی و هدر رفتن ثروت کشور است.