چاپ

پیام سپاهان - مناسب سازی معابر متناسب با نیازهای نابینایان مسئله‌ای است که کمتر مورد توجه متولیان و طراحان شهری قرار گرفته و رویت طیف عظیمی از مشکلات روشن‌دلان مصادیق این ادعا است.
به گزارش ایسنا-منطقه اصفهان، روشن‌دل در حالی وارد مترو می‌شود که ناظر ایستگاه، دست او را گرفته و به او کمک می‌کند. به محض ورودش به داخل قطار، شماری از شهروندان خاضعانه جای خود را برای نشستن او خالی می‌کنند.
در کنار خط عابر پیاده چند شهروند، داوطلب کمک به او برای عبور از خیابان می‌شوند. نوجوانان محل، در ابتدای کوچه، مشتاق کمک به او برای حمل میوه‌هایش تا خانه هستند.
این‌ها همه لحظاتی از روز است که شهر برای روشن‌دلان سیاه است و کسی به کمک آنها می‌آید. اما لحظاتی هم وجود دارد که خود او، تنها خود او، باید با سختی‌ها مواجه شود و از پس اموراتش برآید و در این شرایط کمیتش لنگ می‌شود، که این به دلیل ناتوانی او نیست، بلکه به دلیل نامناسب بودن شرایط و عوامل محیط زندگی او است.
سال‌های اخیر به ویژه بدلیل پویش‌ها و حرکات مردمی، بحث مناسب‌سازی معابر و خیابان‌ها برای معلولین جسمی و حرکتی تحت نظارت حساس مسئولان شهری قرار گرفته، اما مسئله‌ای که در این بین مغفول مانده و توجه به آن از اهمیت بالایی برخوردار است، توجه به رفاه شهروندان نابینا و یا کم‌بینا است.
تا آنجا که تنها نشانه مشهود توجه به این قشر از جامعه، سنگفرش‌های راهنمای برجسته در کنار بعضی از پیاده روها است که گاهی انتهای همین سنگفرش‌ها هم بن‌بست است و یا اساسا در محل‌های غیر اصولی قرار گرفته‌اند.
منصور شادکام- قائم مقام انجمن نابینایان ایران هم معتقد است همه ادارات و بخش‌های شهری باید به گونه‌ای باشد که نابینایان هم بتوانند بدون کمک گرفتن از کسی، در شهر زندگی کنند و کارهای روزمره خود را انجام دهند.
او که خود روشن دل است به ایسنا گفت: در سال‌های اخیر، تلاش‌های زیادی انجام داده‌ایم تا بانک‌ها بتوانند به نابینایان خدمات ارائه کنند. این اقدام با دستور مدیران در بسیاری از بانک‌های تهران انجام شده و باجه‌هایی برای نابینایان در نظر گرفته شده است که این مساله در استان‌‌ها و دیگر شهرستان‌ها انجام نشده است.
البته شادکام می‌گوید بخشی از مشکلات نابینایان ناشی از بی‌اطلاعی شهروندان است. برای مثال قانونی وجود دارد که اگر یک نابینا در کنار خیابان‌های شهری عصای سفید خود را به صورت عمودی نگاه دارد، همه خودروها وظیفه دارند توقف کنند تا آن فرد از خیابان عبور کند. این اتفاق اما در ایران رسمیت ندارد.
قائم مقام انجمن نابینایان گفت: مناسب‌سازی نه تنها برای نابینایان، بلکه برای همه گروه‌های اجتماعی حساس و توان‌خواه باید در دستور کار قرار بگیرد. در سال‌های اخیر فضای شهر برای نابینایان بهتر شده، اما هنوز با ایده‌آل فاصله بسیاری باقی مانده. برای مثال متروهای شهری با توجه به اینکه مقاصد را به صورت گویا اعلام می‌کنند، می‌توانند به خوبی توسط نابینایان استفاده شوند اما دیگر امکانت نظیر تردد در ایستگاه ها مورد سنجش قرار نگرفته و سازمان‌ها و نهادهای دیگر آنطور که باید به نابینایان اهمیت نمی‌دهند.
انتهای پیام