چاپ

پیام سپاهان- این تیتر کلام تازه ای نیست زیرا سال های قبل جان بولتون سفیر سابق آمریکا در سازمان ملل آن را ابراز داشت و امروز جاناتان گرانوف رئیس موسسه امنیت جهانی در این سازمان مدعی است شورای امنیت وظیفه اش یک معامله تجاری نیست که این را همه باید بدانند ! حالا نماینده ایران در این سازمان صریحًا اعلام می کند این شورا از آرمان های سازمان ملل متحد دور افتاده است . انتقاد اصلی نماینده ایران در سازمان ملل اینست که هدف از اقدام اصلی دخالت در امور داخلی ایران و دعوت از اعضاء شورای امنیت سازمان ملل به کاخ سفید و نمایش اتهام های تکراری علیه ایران است بنابراین نقش این شورای به اصطلاح جهانی آچار بودن در جعبه ابزار آمریکا به ثبوت می رسد.
ایالات متحده در اسفندماه 1396 دور تازه فشارها علیه ایران را آغاز می کند که نقطه تمرکز آن موشک های این کشور مستقل است. در این بین اروپا نیز به رهبری فرانسه به بازی کردن در زمین واشنگتن می پردازد تا بدین وسیله ایران را به نحوی پای میز مذاکره بنشاند درحالی که این کشور بارها اعلام نموده که موشک هایش جنبه دفاعی دارند و تحت هیچ شرایطی قابل مذاکره نخواهند بود. اگرچه بعضی از کارشناسان و مقامات غربی تمرکز خود را بر این مسئله گذاشتند و راهکارهای زیادی را برای کشاندن ایران به میز مذاکره مطرح کردند اما « مارک فیتزباتریک» مدیر اندیشکده بین المللی مطالعات استراتژیک همان روزها پیشنهاد کرد، آمریکا باید بخشی از واقعیت موشکی ایران را بپذیرد و بخش دیگری که ایران حساسیتی برای مذاکره درباره آن ندارد را روی میز بگذارد.
گفته باتریک را در سال 2017می توان به این صورت تعبیر نمود که ایران بر سر موشک هایی که همان زمان در اختیار داشت حاضر به مذاکره نخواهد بود درحالی که می توان در مورد موشک های برد بلند بالای` سه هزار کیلومتر` گفتگو کرد که این بحث نیز مربوط به گذشته است و امروز شاید و قطعًا جایگاهی نخواهد داشت. اهداف بلندمدت آمریکا که هرروز با طرحی تازه به صحنه می آید به دام انداختن سیاست های ایران است تا شاید بتوانند از این طریق نرمشی در آن ایجاد نمایند و این مقطع یکی از حساس ترین دوران های پرخطر و حاوی دام های گسترده فراوان است. FATF یا پالرمو کدامیک می توانند دام باشند؟ آیا حزب الله لبنان یک گروه تروریستی است؟ پولشویی را می توان یک جرم جهانی دانست تا مراودات مالی محدود و اطلاعات شخصی مردم در اختیار کنوانسیون گذاشته شود که به طور حتم سر از لابی صهیونیست درخواهد آورد!
پیوستن کشورها به کنفرانس ` پالرمو` در موارد متعددی الزامات و تعهدات به جرم انگاری را برای دولت ها ایجاد می کند، به موجب این کنوانسیون دولت های عضو متعهد می شوند که مشارکت در گروه های مجرمانه سازمان یافته را تطهیر نموده و عواید حاصل از جرم پولشویی و فساد را جرم انگاری کنند. بر این اساس پیوستن جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون ` پالرمو` ناچار این کشور را ملزم می کند تا قوانین و فرآیندهای کیفری اش را همسو با انتظارات کنوانسیون، ترمیم و بازنگری نماید و یا حتی در مواردی که رفتاری طبق قوانین ایران مجرمانه به حساب آید، طبق ضوابط `پالرمو` آن را جرم انگاری نماید! به تعبیری الزاماتی در مفاد این کنوانسیون آمده که ایران باید بر اساس آن در مقررات و قوانین کیفری خود کاملا بازنگری کند یا به دوراز همه تعصبات قبیله ای و قومی بیندیشد و عمل کند! که این امر فارغ ماندن از همه قدرت های پولی و تسلیحاتی است که آمریکا همیشه سعی داشته این فرمول را به حاشیه بفرستد و همچنان از این شورا به عنوان جعبه آچار استفاده نماید که تنها به او تعلق دارد!